En Nl Fr
<
>
  • années
  • contextes
  • lieux

#1686
1891 - Exit

Témoignage d'une détenue à la prison de Haeren. Le projet Exit consiste à documenter les 2 dernières années de vie des prisons de Saint-Gilles, Forest et Berkendael. En 2024, tous.tes les ... (voir plus)
Témoignage d'une détenue à la prison de Haeren. Le projet Exit consiste à documenter les 2 dernières années de vie des prisons de Saint-Gilles, Forest et Berkendael. En 2024, tous.tes les détenu.e.s ainsi que le personnel de ces sites déménageront en effet vers le nouveau grand complexe pénitentiaire de Haeren, située en périphérie de la ville. Ces délocalisations signeront la fin d'un mode de vie carcéral hérité du 19è siècle, mais également la fin d'un monde carcéral à l'intérieur de la ville. BNA-BBOT a été invitée à documenter les derniers temps d'habitation et de fonctionnement de ces prisons par la collecte de récits, de témoignages et d’objets auprès de tous les occupants : détenu.e.s, personnel de surveillance, personnel psycho-social, encadrants, dirigeants. Ce faisant, nous cartographions les petits et grands événements de ces sites, les histoires du passé lointain et récent, et les enregistrements de terrain. L'objectif de ce projet est de créer une archive auditive des trois sites, de préserver les histoires et les sons et de les ouvrir au public par le biais d'installations sonores dans les prisons après le déménagement. Les installations sont spécifiques au site et immersives, explorant l'acoustique, l'architecture et les matériaux. Ce projet est mené en collaboration avec le service culturel des communes de Saint-Gilles et de Forest, les bibliothèques communales de Saint-Gilles et Forest, De Rode Antraciet, La Fonderie, BRUZZ et De Vlaamse Gemeenschap.
  • 1891 – 01 – BNA-BBOT
  • On, on est le 2 mai 2023 et nous sommes à la prison de de Haren actuellement. SPK_2 Et cet espace là a pour quelqu'un qui ne verrait pas et ne connaîtrait pas à quoi ça ressemble. Ouais. SPK_1 Ouais Ben c'est c'est une nouvelle prison. Là, nous sommes dans un box qu'ils appellent Parloir social ou également Box avocat. Les entretiens se passent ici la plupart du temps quand lorsqu'on a des visiteurs externes qui viennent nous nous voir ici à au village pénitentiaire. Ça va ? SPK_2 Comment est ce que vous avez vécu le vous vous étiez à. SPK_1 L'impression j'étais à Berkendael auparavant, donc je j'ai déménagé avec le groupe de de femmes qui qui était détenu à à l'ancienne prison. C'était. Relativement stressant au début, on savait pas trop à quoi s'attendre. On entendait beaucoup de rumeurs par rapport à cette nouvelle prison. Il y avait de l'enthousiasme, mais bon, comme toute période de changement, on était relativement stressé. Mais personnellement je ça s'est bien passé. J'ai pas eu de d'angoisse spécifique. Je trouve que il y a pas mal d'améliorations au niveau de l'infrastructure et tout ça c'est nouveau donc chapeau. Bravo. D'ailleurs il y a un sacré effort donc c'est vrai que j'ai j'ai des éléments de comparaison en temps et ont été détenus pas mal d'années à l'ancienne prison donc de de Berkendael où les femmes étaient incarcérées et c'est assez satisfaisant, juste quelques beaucoup de couacs au début parce que c'est fort technologique, un peu à high tech donc tout ne fonctionnait pas spécialement. Quand il le fallait, mais on on. Elle est la plupart d'entre nous sont restés assez compréhensives en laissant le temps aux agents, à la direction et différents intervenants de de mieux mettre les choses en place de ce côté-là. Par exemple, qu'est ce qui pouvait y avoir en high tech qui ne marchait pas ? Enfin, quelles étaient les différences entre le comment ? Comment c'était l'ancienne prison ? SPK_1 Vers la semaine prison, c'est c'était un un vieux bâtiment, c'était très cocooning. On était organisé en en section donc le niveau 0, le un, le le 2e étage, c'était des des petits groupes, donc la section où j'étais était semi communautaire donc on mangeait déjà ensemble en en style réfectoire. Et y avait certaines facilités ici. Bon les les choses, voilà, c'est des cellules individuelles, ce qui est une très bonne chose au niveau hygiène et tout ça et un peu de tranquillité au niveau quand même de l'Inde parce que c'est des personnes qui rentrent ici avec pas mal de de soucis, psychologiquement, moralement et tout ça peut etre soudain et déstabilisant. Donc on a besoin quand même de souffler, de se recueillir dans un premier temps, de réaliser qu'est ce qui nous arrive et tout et c'est c'était pas possible tout le temps à à l'ancienne prison. Donc les douches individuelles en cellule surtout, c'est la première chose que j'ai inspecté. J'étais magnifique, c'est fini le cauchemar de ne pas savoir qu'est ce qu'on va trouver quand on va sortir le matin, qu'on va aux douches qui étaient collectives et vous voyez le les badges, le système des badges et là on a eu pas mal de de bug par rapport à ça, ça ne fonctionnait pas, on savait pas trop à qui s'adresser, on a que comprendre que c'était une prison autonome donc on s'attendait un peu à pouvoir circuler plus librement. Ça n'a pas directement été le cas, c'est des choses qu'il a fallu accepter au fur à mesure.

  • 1891 – 02 – BNA-BBOT
  • À quoi ça ressemble une une journée type au niveau des horaires ici ? SPK_1 Alors pour les personnes qui ont l'opportunité et la chance de travailler au sein de la prison, on se lève relativement tôt. Vers 06h00 du matin au plus tard en semaine, faut sortir le temps de se préparer, de de prendre son café, le le petit déj et avant le mouvement des travailleurs qui se déroule vers 07h20 du matin et on part en atelier. Il y a plusieurs ateliers où on on, on dispatche les les détenus qui qui travaillent, ça se termine jusqu'à 14h20, donc le temps de revenir sur l'unité de vie. Après on a des périodes de de porte ouverte. Qui sont déterminés en fonction de chaque unité de vie qui est, qui est différent relativement. On a des horaires de pré-haut, des des petits moments où ça peut durer de 20 Min jusqu'à 1 h voire 2 h qu'on peut sortir de sa cellule, discuter avec les autres, faire ses rapports, parler avec les agents, poser toutes ces questions. Donc c'est c'est également sympa, on a plus aller surtout en se place dans une perspective de de sociabilisation, de quand même ne pas juste considérer comme des détenus. Avec toutes les tensions et les frustrations que c'est la suite là. Bon, on réapprend à se comporter comme avec des collègues et tout être un peu moins désobligeante sans raison, ou des des choses comme ça. Donc c'est c'est une excellente chose aussi de mon point de vue. SPK_2 Je me demande à la prison de Berkendael est ce qu'il y avait des des sons, des bruits particuliers qui comme vous y repensez, vous entendez encore des des choses ? SPK_1 Oui, je pense que c'est commun à à à toutes les prisons, c'est c'est des des bâtiments beaucoup plus vétustes, donc les bruits de porte ce cette porte en acier où honte qui qui claque également. On a toujours les guichets donc les les les meurtrières ou les agents peuvent inspecter. Mais c'est beaucoup plus silencieux, il y a une meilleure isolation naturellement à à Haren par rapport à Berkendael qui n'était pas le cas, donc c'était assez sourd. Confus, on entend les les brutes pas et tout. Et moi le le, le bruit le plus pénible, c'était vraiment le bruit du fer comme ça, soit quand quelqu'un en haut ouvre la porte et tout ça, ça faisait vraiment carcéral quoi. Donc ici c'est moindre, on a toujours des bruits naturellement les haut-parleurs qui annoncent un peu de tout et n'importe quoi même qui ne concerne pas, mais bon. Euh, c'était éprouvant, mais on on s'est vite habitué au bout de 2, 3 semaines, on commence à s'habituer, on on c'est, c'est un peu moins gênant quoi. On ne sursaute plus à chaque fois qu'il y a une annonce. SPK_2 Et vous donc vous vous Retrouvez seul en cellule, ce qui était pas le pas. SPK_1 Avant ce qui n'était pas le cas avant, donc j'ai eu quelques mois en solo naturellement, quand la personne avec qui vous étiez en duo et libérée, donc c'était assez sporadique au niveau de Berck. Moi en tant que langue, Ben j'ai eu ce privilège de devoir sur chaque section. Il y avait 4 cellules solo prévues en priorité pour les longues peines. Et puis c'est les les femmes enceintes ou les les mamans. Donc j'en ai eu une quelques mois mais sinon c'est c'est en dur et. Plus traumatisant, tout ça, c'est le système d'attribution d'une d'une codétenue. Y a pas spécialement de de concertation ou demande pas votre avis ? Donc c'est on ouvre porte et vous avez quelqu'un donc on se retrouve avec un peu de tout, c'est c'est sympa de de toutes les nationalités avec c'est pas. C'est pas très très efficient comme système, donc y a toutes ces questions. Bon quel genre de personne c'est ? Est ce que c'est la personne ? Un minimum normale ? Est ce qu'elle est vivable ? Moi je je suis assez polyglotte, je parle plusieurs langues mais à chaque fois ça on s'attend à des tensions parce que voilà la personne veut regarder une. Hop. Voilà, c'est tout ce qui est hygiène, vous partagez les les, les toilettes, tu ne sais pas. Voilà, est ce que je dois cacher mes mes brosses à dents à chaque fois que je sors de la cellule ? Est ce qu'elle va boire dans dans mes bouteilles qui sont dans le frigo et et tout ça surtout quand on a un peu la phobie des des microbes ou un peu maniaques c'est c'est toutes ces questions-là directement et regarder les chaines télé je veux bien mais la personne ne comprend tout le temps, pas le Français. Souvent c'est des des détenus spécialement à Berkendael mais il y avait beaucoup d'étrangères donc c'est c'est c'est une découverte hein. Si on a de la chance et tout, mais c'est pas c'est pas assez serein quoi d'être tout le temps avec quelqu'un. Là on est seul en cellule et on peut quand même voir du monde grâce aux aux activités en en commun et à de plus en plus d'activités qui sont organisées au sein de la prison. Donc c'est c'est parfait comme ça.

  • 1891 – 03 – BNA-BBOT
  • Est-ce que vous vous avez ici dans la nouvelle prison un endroit préféré, un, un lieu qui vous ressource si vous pouvez le décrire ? SPK_1 J'en ai pas encore trouvé, je j'ai pas fait le tour mais pour le peu que j'en ai vu. Bon le moi je suis assez nature paysage. Je m'attendais à un peu plus de verdure parce que sur le le le site web, les images qu'on nous avait montrées. Mais bon c'est à terme, je suppose que ce pour l'instant il y a beaucoup de béton. Donc j'essaie de m'évader un peu de ma fenêtre, j'ai la vue sur le viaduc de film et tout ça les les trains et c'est c'est plus mes mes moments, mes. Au niveau des salles et des enfants, tu vois ça, c'est vrai que c'est assez assez froid, donc c'est des Lumières carrées Néon et tout. Il y a pas vraiment de pièces où on peut se dire tiens même si c'est pour une activité comme du du Théâtre ou écouter de la musique classique. Mais le décor ne va pas spécialement. Créer une ambiance spécifique. SPK_2 Et à propos d'activités autres que productives, vous avez. Vous avez des activités, vous pouvez être créative. SPK_1 Oui, on et ça a commencé il y a 2 3 mois déjà, donc des des ateliers. Allez, j'aime bien le cours de sport, on a des ateliers créatifs justement, qui c'est vraiment de de l'art à bande dessinée ? Faire de la calligraphie des des choses comme ça, sinon le l'autre moitié des activités, c'est des activités sportives pour l'essentiel. SPK_2 Est ce qu’il y a possibilité par exemple de chanter ? SPK_1 Également. Il y a une chorale qui a été une des premières activités à redémarrer avec le le théâtre de la monnaie qui ils étaient déjà occupés à Berkendael et je pense même à Forest Saint Gilles, je me suis pas réinscrite parce que étant une ancienne détenue je l'ai suivi Pendant 2 années donc je laisse un peu la la la la place à à d'autres qui veulent découvrir et et tout ça. Sinon on A l'occasion de chanter lors des différents cultes parce qu'il y a plusieurs cultes qui sont organisés tout le long de la semaine au sein de la prison, qui évitent de souvent des des, des orchestres, des chorales qui accompagnent. Donc c'est des moments aussi de de détente, de partage et on A l'occasion de croiser aussi d'autres personnes qui sont des dans des bâtiments séparés qu'on ne voit plus, tellement àpart se croiser dans les escaliers une fois de temps en temps. SPK_2 Est ce que il y a des endroits, enfin, vous avez parlé d'une atmosphère générale un peu froide, mais c'est vraiment des endroits particuliers où vous ne vous sentez vraiment clairement pas bien qu'ils sont enfin comment a été pensée cette prison finalement ? Parce que c'est nouveau, c'est un nouveau modèle, c'est. SPK_1 Vraiment qu'on me pose la question parce que c'est ce que j'étais en train de me de me dire, tiens, qu'est ce qui manque, créé et tout ? Je bon, je pensais une une salle où on peut jouer du paddle, plutôt des des choses comme ça et à la salle de sport. Mais moi on n'y a pas tout le temps accès. Il y a un terrain de de mini foot qui est sur le toit, mais je n'ai jamais vu personne donc c'est tout des choses. Je me dis, il y avait quelque chose de plus confédérateur c'est. Des activités comme ça et une salle vraiment un peu décorée différemment dans dans un style, voilà qui est fait spécialement pour certaines activités où où la la détente principalement. Il y a un sur chaque unité de vie, ils avaient ce qu'ils appellent des logias, donc c'est un un petit carré, une sorte de terrasse en fait couverte qui qui donne un peu à l'extérieur, qui attenante aux cuisines. Mais on on n'y a pas accès non plus pour le moment et ça c'était bien. Donc le matin descendre. Après tu vois le c'est l'air frais, un peu comme ça pour préparer sa journée et je trouve ça dommage. SPK_2 Ah oui, c'est sûr. Vous avez un. Enfin, vous avez possibilité d'en parler, de dire, de faire remonter des informations pour demander des améliorations. SPK_1 On essaye des des réunions, donc ils appellent ça des organes de concertation entre des membres de la direction et détenus. J'en ai fait partie, pas ici à Haren, mais plutôt à à Berkendael. Donc ça a démarré également dans dans la nouvelle prison, chaque unité de vie doit élire sous peu un délit, sorte de délégué, un représentant qui va relayer toutes ses ses complaintes. Ses informations donc pour l'instant, on en est au stade de de prendre note, de répertorier tout ce qui fonctionne pas bien. Par rapport au planning, les horaires, est-ce qu'on peut prendre du café à ces heures ? C'est ça ? Parce que ça change beaucoup des des, des choses qui ne devraient même pas être. Voilà on on sent pas encore l'autonomie qu'on nous a fait croire, mais non seulement ça il y a une régression donc par rapport au café en fonction de de l'agent du jour, si tu peux avoir d'autres injonctions complètement opposées, même sur l'équipe de l'après 12h00, on on peut jeter ses poubelles quand c'est activité d'autres disent que non, le règlement c'est le matin 07h00. Et 07h00-08h00 quart donc je on, on s'est, on a du mal à se retrouver nous-mêmes. Mais bon, c'est c'est des petites choses, voilà qu'on devrait laisser un peu plus de place au bon sens ou à la logique ça ne sert à rien de de créer de du stress par rapport à à ces des petites choses de la vie comme ça, comme une, ça s'appelle unité de vie, mais bon on le sent pas encore comme une unité de vie pour le moment. SPK_2 il y a des il y a des mots qui sont employés, donc unité de vie, est ce que vous pensez que ça change quelque chose sur le fait enfin que c'est une prison ? Est ce que le terme prison est-il encore employé par ? SPK_1 Mes c'est largement employé ça, nous on le sent en tant que détenus grâce aux agents. Naturellement, voilà, je je dirais pas qu'il y a un peu d'excès de zèle par rapport à ça. Il reste surtout que je. On est dans une unité où ils connaissent la plupart des détenus qui sont et il y a très peu de nouvelles personnes inconnues je trouve. Mais il y a un peu. Mon pressentiment par rapport à ça, c'est qu'ils essayent vraiment de de rendre les règles. Plus de fonctionnement un peu plus strictes en. Ils en ont pas conscience même ils sont un peu perdus de mon pressentiment par rapport à leur travail comme agent pénitencier d'avant ou voilà. C'était un carré. On sait quand on doit ouvrir une porte, quand la refermer et tout ça. Et ils cherchent à trouver un certain équilibre pour eux mêmes. Comment ça se passe par là ? Et d'un autre coté, voilà, parfois on tombe sur des personnes beaucoup plus d'esprit, même en restant dans le règlement hein, c'est même pas pour dire tolérer tout et n'importe quoi. Mais on en a toujours peur, oui, mais mes mes mes collègues vont critiquer après parce qu'ils vont dire moi j'ai interdit ça, pourquoi t'as laissé faire ? Je dis OK, je comprends donc on on c'est c'est au jour le jour donc au fur et à mesure en fonction de des des personnes qu'on a sur sur les unités où on s'adapte quoi.

  • 1891 – 04 – BNA-BBOT
  • Et sur l'emplacement à Haren, comment ça se passe au niveau des visites extérieures ? E SPK_1 Des alors ça c'est c'est assez relatif, ça dépend. Réellement ? D'où ? D'où ? D'où vient le visiteur par rapport aux familles ? Y en a qui trouve ça beaucoup plus avantageux, même au niveau des agents pénitentiaires y en a beaucoup qui n'ont pas suivi le déménagement parce que c'était impossible avec les les horaires de train et tout, c'est vraiment à l'Église de chacun, donc y en a que ça s'est rapproché d'autres, c'est beaucoup plus éloigné et. Oui, on reçoit quand même des visites de temps en temps, donc je suppose que ça va. SPK_2 Les les horaires de visite, c'est rester les mêmes choses. SPK_1 C'est beaucoup plus fluide donc. Dans l'ancienne prison à Berkendael notamment, on y avait 2 2 visites possibles, donc en matinée, 10 h quart, 11 h quart C'est 1 h et l'après 12h00 15 h quart 16 h quart donc du coup en plus les visiteurs devaient venir un peu plus à l'avance puisque les places étaient limitées. On avait une capacité de 12 visiteurs mais bon, tout le monde ne se prévient pas forcément, donc. Parfois, c'est c'est complet, ici c'est fluide, donc le à partir de 12h30 jusque 20 h, c'est les horaires qu'ils ont. Et si la personne vient à 12h45 elle peut rentrer, donc ils promettent le temps passé à table et les tous les visiteurs ne doivent pas attendre à l'extérieur. Attendre l'horaire spécialement, c'est c'est bien organisé les complaintes par rapport à ça de parce que c'est arrivé à beaucoup de visiteurs, ils n'ont pas prévu parce que jusqu'à maintenant, sur le site internet, c'est ces horaires de visite. Par contre, eux, ils ont un changement d'équipe entre les agents, donc qui ont travaillé le matin quand ils font l'appel. 13h30-14h30 c'est c'est compliqué pour les personnes qui passent de rentrée donc j'ai eu la blague pas plus tard que hier justement, une personne qui devait venir me rendre visite et qui est venue à 13h30 et l'attente était trop longue donc elle a dû repartir pour revenir la semaine prochaine peut être ou ce weekend ? Tout à fait des petits adaptations. SPK_2 Est ce que vous pensez que la prise ? Enfin c'est une question d'ordre plus générale, est ce que vous pensez que la la prison les la peine telle qu'elle est conçue ? Est compatible avec une reconstruction. SPK_1 En Belgique, c'est le cas de le dire, Ben je je fais des études de droit également, donc je ça m'arrive de de comparer et tout ça. Je trouve qu'il y a beaucoup de de défaillances dans ce système là pour avoir découvert donc le milieu carcéral, je m'intéressais pas spécialement. À à la justice, je sais, oui, je savais que ça existait dans tout pays, c'est. Il y a beaucoup. Allez, on est en prison pour avoir commis un délit. Un crime certes, mais sur les dernières années, en analysant, j'ai l'impression qu'il y a beaucoup plus de cas sociaux que de véritables criminels à l'américaine, comme au Mexique ou au Nicaragua. Quoi donc c'est vraiment des, des, des, des personnes dans des situations que c'est sûr et certain qu'ils allaient passer par la case. Une prison, c'était juste quand et par quel moyen ? Donc c'était à la limite évident ça. Je trouve assez regrettable. Euh. C'est créé, voilà de la misère, sauf de la misère des personnes qui se retrouvent dans des situations encore plus compliquées, beaucoup plus précarisées et et tout ce qu'on veut sur. SPK_1 Ça et au niveau réinsertion, y a y a beaucoup à faire déjà au niveau de de tout ce qui est formation, éducation qui n'est pas leur priorité. Je comprends c'est niveau. Y a y a encore pas mal de choses à mettre en place. Mais ça passe déjà par par là même sans rentrer dans des longues formations qui prennent des années parce qu'il y en a qui sont là que pour quelques mois et tout apprendre plus de choses, même au niveau d'activité, organiser des séminaires, je ne sais pas de communication et donner à la personne des outils qui vont mieux l'aider à évoluer, à se réinsérer dans la société pas et se réinsorsions. Bon, on a les services d'assistance aux détenus externes et internes également. Il se focalise plus sur voilà trouver un logement pour une adresse, des des choses, voilà vous allez dans un centre à un moment faudra le quitter. Mais pour aller où après ? Et faire quoi après, donc ? Amélioration beaucoup à faire même je dirais de de ce côté-là et y a le le côté précarisation revenu, même si on a l'opportunité de travailler en prison. C'est en comparant d'autres pays comme en Allemagne ou même le Portugal et tout. Ils ont des mises en place, des des systèmes welfare. Si tu veux, au sein même des prisons de de faire toucher par exemple l'équivalent d'un SMIC comme en France aux détenus qui travaillent mais sans donner cet argent pour que le la personne dépense complètement, il y a une partie qui est d'office bloquée je crois pour la réinsertion. Pour trouver un logement, trouver, voilà, commencer à démarrer, faire ses démarches, des formations. Donc là ça a un peu plus de sens alors qu'ici bon voilà on on, on s'occupe comme on peut parce que bon, c'est toujours préférable de sortir de sa cellule, d'aller s'occuper de l'activité, c'est des des salaires de de misère que je ne sais même pas appeler des des une centaine d'euros et parfois même pas en travaillant tout un mois hein. C'est pas un ou 2 jours un du lundi au vendredi et et cet argent tu le redépenses facilement dans des cantines qui sont horriblement chères parce qu'il faut acheter sa nourriture, sa boisson, son nécessaire d'hygiène et tout des choses comme ça, donc ça c'est un drôle de circuit. Je me dis bon si on a aucune aide ou aucun plan à la sortie en sans parler même des frais de justice qui qui suivent et tout le reste, ça crée des situations pires qu'avant l'incarcération. Donc j'essaie de de le tourner, de voir. Mais oui il y a pas mal de choses à faire de ce côté-là.

  • 1891 – 05 – BNA-BBOT
  • Est-ce que vous auriez un message que vous voudriez transmettre pour les personnes qui écouteront et qui ne connaissent pas spécialement la prison, un message pour l'extérieur ? SPK_1 Pour. L'extérieur, voilà, moi j'ai, j'ai découvert la prison de façon assez soudaine et j'étais pas du tout dans une vie de de banditisme ou de de prise de risque ou quoi que ce soit pour être ici de un. Donc je me suis réalisé que ça, ça peut arriver à tout et n'importe qui. Les personnes qui m'ont connu dans ma vie d'avant. Si vous leur dites cette personne irait en prison un jour et ils vont jamais même le le le penser, le suggérer et donc changer de mentalité par rapport à ça. Que c'est pas que des comme dans les films des des monstres odieux que qu'il vaut mieux garder enfermés, c'est c'est des gens que vous croisez tous les jours. Puis peut être le lendemain se trouve là pour telle ou telle raison, donc un peu plus d'ouverture d'esprit par rapport à ça et de de pas rester dans une logique faut châtier faut punir et tout ça et et et la loi ne permet pas de garder définitivement ces ces indésirables de la société ad vitam eternam dans n'importe quelle prison donc si c'est pour mettre des personnes quelque temps en prison. Et puis qui vont quand même revenir dans la suite, qui vont peut-être être votre voisin où ça et vous retrouver avec quelque chose de pire peut-être donc. Méditer sur ça et voir ou agir ou on peut agir un peu plus de ouais d'ouverture d'esprit. Imaginons le jour où vous sortez, qu'est ce que vous auriez envie de faire ? Qu'est ce que votre souhait ? Oh. Mon souhait, c'est très long par reprendre ma vie en main, m'occuper de ma famille en priorité. J'ai j'ai une fille qui qui grandit entre-temps. Se rendre utile à la société avec le moins de d'ombrage d'ouvrage possible. SPK_2 Et donc vous avez, c'est c'est en détention, vous avez repris des des études, vous continuez. SPK_1 J'ai, j'ai, j'ai repris donc j'avais déjà un graduat en management donc je travaillais pendant 8 ans en en entreprise et tout ça donc ici bon j'ai du penser à mon parce que par rapport aux peines et aux condamnations on a des des interdictions judiciaires d'exercer certaines professions notamment. Je me suis toujours intéressée à tout ce qui touche à la fiscalité. Donc de dans ce domaine là et je me dis bon il est temps d'acquérir les connaissances juridiques qui sont nécessaires pour compléter toute le volet gestion, comptabilité et tout ça. Et C'est ainsi que j'ai décidé de m'engager dans dans dans un cursus pour compléter ces connaissances là. SPK_2 Est ce que c'est facile ? Enfin je veux dire, on. On vous aide pour ça ou. SPK_1 C'est, c'est encore un surplus, c'est un surplus, c'est c'est très compliqué, c'est la croix et la bannière. J'ai, j'ai eu la chance d'avoir quand meme quelques ressources de personnes qui ont pu m'aider par rapport à ça. Les universités, surtout au niveau études universitaires, parce qu'il y a le service d'enseignement d'essence, les centres de formation à distance qui qui approchent les prisons, mais pour des quand on va accéder à des études un peu plus spécifiques. Spécifiques ou supérieures avant avant vers Canada, ça n'existait tout simplement pas. Je dis, mais comment ça se fait dans d'autres régions qui sont en Wallonie à Mons ou ailleurs ? Ça faisait des années, on est à Bruxelles quand même donc je je comprenais pas pourquoi. Et la direction, c'est quand même, ça fait 3 ans maintenant que c'est possible de suivre quand même des études de niveau universitaire tout en étant incarcéré. Ça a commencé avec l'université libre de Bruxelles, l'u. LB et l'université de Saint Louis est également occupé à mettre en place, rendre accessible certains cursus universitaires en bachelier ou en Masters aux personnes que ça pourrait intéresser, qui se retrouvaient incarcérées. Mais faut débuter parce qu'il faut se procurer les supports de cours et tout ça. Il faut, voilà tout ce qui est le volet informatique. On n'a pas encore un accès à Internet, donc faut demander à XY, qui qui enregistre, qui envoie des documents ou faire imprimer une montagne de de choses et mais bon, ça ne décourage pas. Voilà quand quand on a les moyens parce que ça nécessite aussi un investissement, les les livres qu'il faut acheter, les les, les inscriptions qu'il faut payer éventuellement et et tout ça faut ça demande pas mal de détermination donc c'est pas quelque chose qu'on propose aisément ou que quelqu'un faut vraiment. Vraiment s'accrocher ? Et avancer. SPK_2 En. Est ce que entre détenues vous êtes nombreuses à faire des études ? À continuer un cursus. SPK_1 Pour le moment, ici, on a une quand même une dizaine, donc moi je depuis berkendael nous étions 2, il y avait une autre détenue qui commençait à un curseur en économie Avec Solvay Institute ici depuis qu'on a déménagé, c'est pour ça. Je essaie de batailler avec la direction pour qu'on ait accès à Internet le plus possible. Donc pour moi même 7 détenus. Et on a une autre détenue qui suit des cours de communication aussi d'un niveau supérieur. On a eu des transferts de détenus qui étaient dans d'autres prisons à Anvers notamment, qui étaient déjà impliqués dans un cursus d'études supérieures en psychologie et et autres domaines, mais qui pour l'instant sont en pose total. Parce que voilà, il y a aucune directive, aucune. Comment faire ? Ils savent pas le c'est, qu'est ce qui sera mis en place pour pour ces personnes là pour qu'ils puissent voilà. Ça peut durer 6 mois ou plus, on n'en sait rien, c'est c'est toutes les questions comme ça. Donc oui, c'est c'est pas exactement dans les priorités tout ce qu'on demande. Oui, on sait que c'est faisable, on reçoit des réponses. Oui, pour le moment c'est pas possible, mais ça veut dire quoi ça ? attendez-vous, qu'est-ce que je dois faire ? Je veux bien qu'on me dise pour le moment c'est pas possible ou que la prison n'a pas le temps de s'en occuper, mais au moins donner la possibilité alors de de s'organiser par ses propres moyens de de se débrouiller autrement, de mettre un minimum d'outils à disposition dans ce sens-là.

  • 1891 – 06 – BNA-BBOT
  • À la prison de Berkendael. ou ici est-ce que y a un souvenir, un souvenir positif qui t'a marqué ? Ben écoutez, y a y a eu plusieurs moments positifs quoi, on qu'on s'y attend pas et de belles rencontres, on découvre des personnes et oui, c'est c'est toujours gai quoi, parce qu'on s'y attend pas spécialement et on se rend compte que voilà, on n'est pas seul dans sa situation, même dans son parcours de vie, parce qu'on discute beaucoup entre nous, surtout en passant du du temps. Y a y a oui, y a quelques moments comme ça, indépendamment de ce qui se passe dans le monde extérieur, pour nous de des des partages, ça ça peut être des conversations. Des activités ou ou juste de rencontrer des personnes que tu dis tiens, on aurait pu être amis sûrement si on s'était connu dans d'autres circonstances ou voilà, c'est c'est le le le côté positif que je trouve. Est ce que. SPK_2 Tu dirais que c'était plus facile de te faire des amis à Berkendael ou ici ? C'était beaucoup plus facile à Berkendael parce que on avait plus l'occasion de se voir tous ensemble, notamment dans avec un préau commun. Ici, ils ont opté pour un système. Je pense qu'il y en a 3 préaux différents pour le bâtiment des femmes de ce que je sais et on ne se croise absolument pas. Donc si moi je décide d'aller au PRÉAU, je vais avec le groupe de personnes avec qui je vis dans mon unité que je peux voir pendant les portes ouvertes. Que discuter donc on a pas au niveau rencontre et tout à part certains. Certaines activités comme les les cultes. Qui sont organisées exceptionnellement, on c'est, c'est beaucoup moins moins facile de de voir d'autres personnes et de passer du temps suffisamment pour dire tiens, on a fait connaissance un minimum quoi. SPK_2 Et t'as pu garder le contact avec les personnes que t'avais rencontrées à berkendael ? SPK_1 Pas pas tous, donc je suis quand même dans ma 9e année d'incarcération donc j'ai j'ai, j'ai fait quelques rencontres, j'ai des personnes extrêmement bienveillantes, volontaires, qui meme après leur libération, continuent à à m'écrire on, on a gardé contact de de Grèce et même de la Chine hein, de de d'un peu partout. Enfin donc ça c'est des c'est des bons, c'est oui les petits cotés positifs. Si tu veux, on s'y attend pas. Et il y en a comme ça, voilà qui sont pas obligés ou tenus spécialement, bien au contraire. Souvent le le tribunal d'application des peines met dans les conditions de ne pas avoir de contact avec d'autres détenus. Mais il y a quelques exceptions de de personnes comme ça qui prend des nouvelles qui s'enquérissent sans sans être obligées. Ouais. SPK_2 Est ce qu'il y a quelque chose. Pendant la conversation, dont dont on n'a pas parlé, que vous voulez rajouter à laquelle vous avez pensé ? SPK_1 Je pense qu'on a, on a un peu fait le tour et tout parce que c'est c'est un peu prématuré pour dire voilà en comparaison et tout ça. Bon, les difficultés sont là, elles sont toujours là, c'est c'est profondément structurel. Et si tout le monde y est un peu plus de bonne volonté, je pense que ça ira mieux et de moins être dans l'esprit de de frustrer. Ils ont mis, ils les appellent des agents surveillants et des agents accompagnants. Donc c'est plus focalisé justement sur la réinsertion, voir les individus et moins mater dans d'où vient le mot Maton ? Je crois générer de la frustration de de rappeler chaque jour que voilà, vous vous êtes en prison, vous n'aviez pas à être là si vous n'êtes pas contente, c'est c'est des petites choses hein, mais il y a toujours moyen de de contrarier quand on a envie de c'est carrément contre-productif à mon sens. SPK_2 On se rend compte des difficultés de ne serait-ce que de passer 2 portes, il fautsavoir qui a donné l'autorisation. SPK_1 Pour qu'on soit tout à fait. C'est normal de savoir ces choses là, de de vouloir le savoir. On est quand meme dans dans un établissement pénitentiaire mais il y A la manière et tout. Et pour nous également c'est c'est pareil. Voilà une chose est possible, un jour, le lendemain c'est plus possible. On ne sait plus qui a décidé quoi, donc c'est un peu oui, c'est c'est contrariant parfois mais bon on fait avec quoi on finit et dans ce sens-là par rapport à votre question précédente, on sent effectivement qu'on est quand même en prison. On n'a pas trop notre notre mot à dire ou des choses comme ça quand on fait une remarque juste de bon sens c'est Ah vous allez m'apprendre mon travail maintenant. Donc oui c'est c'est ça un peu le le quotidien quoi. J'ai dit bon ça va. SPK_2 La, comment dire la la formation des gardiens des gardiennes, ça change pas ? SPK_1 ça ne change pas, c'est c'est dommageable parce que ils sont plus dans une optique de recruter. Je comprends. Il manque des agents, ça fait des années que le problème est connu, mais c'est il néglige le le plus important, surtout quand ton but c'est de réinsérer un maximum de personnes qui vont quand même tôt ou tard retourner à la société dans dans de meilleures conditions. Il. Il devrait investir beaucoup plus dans dans la formation de ces agents là. Mettre en place des cellules, je pense le le corps de police afin de de pas psychologue spécialement mais qui subit permanent comme ça par rapport à tout ce qui est leur frustration ou ou les difficultés qu'ils peuvent rencontrer. Et même je ne sais pas trop à quoi ressemble une formation d'agent pénitencier, mais il y a un grand volet, psychologie, sociologie, plus pédagogie et tout ça et la manière d'aborder les les détenus. C'est pas, ça devrait être totalement différent parce que mine de rien, on se côtoie. Ils ont aussi des des longues peines façon dire c'est qu'on travaille ici des années, on voit un peu de tout et et de rien, donc rien que par rapport à ça de d'avoir une toute autre approche et de d'un point de vue détenu, il y a certains agents avec qui ça clashe tout le temps, que des problème. J'ai eu l'opportunité d'en discuter avec une récemment j'ai dit bah ça sert à rien de rentrer dans des attitudes, de se braquer, des trucs pour comprendre ça. Affaire à des gens qui n'ont rien à faire. Qui n'ont rien à perdre et si un tantinet dans le caractère, voilà chercher des problèmes bagarreurs, c'est un exutoire. En fait, t'es dans ta cellule, t'as aucune perspective, t'as rien. Alors quand t'as une personne ou un agent comme ça qui vient, qui joue ce jeu là il est foutu. Je dis c'est comme ça qu'il faut le voir, c'est pas voilà la la personne est ce qu'elle est quels que soient ses problèmes, que ce soit psychologique ou d'ordre social ou juste pour une mauvaise passe ou n'importe quoi, Ils vont se défouler, soit ils cherchent avec d'autres, voilà codétenus des certains problèmes, c'est s'ils ne t'en trouvent personne. Si y a pas de feedback, bah ce sera l’agent, la personne en face , Tout simplement.

  • 1891 – 07 – BNA-BBOT
  • Enfin, c'est un exercice un peu de de dans l'espace, mais quel est le trajet ? Par exemple, si vous fermez les yeux, quel est votre trajet de de votre unité de vie de la cellule jusque par exemple à l'endroit où vous travaillez ? SPK_1 Alors beaucoup d'escalier, donc dès qu'on sort de la cellule, surtout que je suis au 3e étage. Beaucoup de portes, trop de portes à bâtir à chaque fois, patienter pour qu'on l'ouvre, ces couloirs, encore des escaliers et encore des longs couloirs et. Beaucoup d'attentes, c'est c'est pénible quoi. Il y a des jours où c'est vraiment de on sait pas trop quoi faire parce que puisqu'on sait pas ouvrir à toutes les portes et on nous a interdit récemment aussi de sonner aux intercom, c'est uniquement pour les urgences donc parfois tu te retrouves devant la porte, OK ? Qu'est-ce que je dois faire ? Et quand on se décide quand même à sonner, on sait qu'on va se faire engueuler. Oui, mais un agent va venir vous chercher. J'ai dit ça va donc je je vois pas. À chaque fois qu'on doit faire un trajet comme maintenant. Je viens vous voir, c'est pas 1 h de mouvement collectif est ce qu'il faut poster des agents qui doivent accompagner à chaque fois et c'est contraire à ce qu'ils essaient de promouvoir une une prison autonome de où on infantilise moins les personnes. On on te met pas le le le manger, les les médicaments et tout dans la bouche donc ce serait contraire quoi à la logique de départ ? En tout cas c'est je laisse le temps maintenant parce que j'ai senti aussi le le le le braquage façon de parler au niveau des agents même je me suis dit Bon. SPK_1 Ils viennent d'ailleurs d'autres prisons, c'est leur façon de travailler depuis des années, ça va pas changer du jour au au lendemain donc ils ont un peu, ils ont du mal aussi à se faire avoir les détenus, à aller se balader, partir là ailleurs sans il y a quelques résistances quoi. Mais je ne perds pas espoir, je me dis que ça va aller mieux un de ces jours. SPK_2 tout peut prendre du temps. SPK_1 Tout prendre du temps, potentiellement ici. Voilà, pour l'instant, ils ont commencé je crois. Depuis aujourd'hui les les transferts de de de la grande prison de Saint Gilles. Donc je comprends que ils sont débordés, que le temps d'organiser on a, on était un petit groupe quand on a déménagé, mais c'était assez assez compliqué pour récupérer ses bagages et tout ça. Oui, on nous a fait préparer des caisses mais on nous a pas dit tout le travail de pré-tri qui pouvait être fait, de dire Voilà ça vous aurez directement en cellule et tout. Il y a des personnes qui ont besoin de leurs médicaments, il y en a qui ont besoin de fumer. Laissez un fumeur compulsif 24 h sans fumer c'était un peu tendu. Ils essayent de faire le maximum mais malgré ça ça n'allait pas assez vite quoi. Il y a eu quelques pertes. Moi personnellement, j'ai eu la chance de de tout, mais j'ai vu des détenus plein se plaindre, qui ont perdu des choses. Celle qui m'a fait le plus de mal, c'est une dame qui est originaire de d'Ouzbékistan de et qui avait des choses héritées de sa mère qui est décédée depuis des années donc. Des des souvenirs, vraiment que qu'elle avait dans ses affaires en en bonne foi, confié parce que bon, elle n'avait personne à l'extérieur de confiance pour garder et malheureusement elle a perdu pas mal de de ses affaires donc ça arrive. Mais et c'est la prison a un système de dédommager quand il y a des choses comme ça que ça arrive. Faut essayer d'abord de prouver qu'on avait cet objet, que ça avait bien été répertorié, enregistré avant le déménagement et quel quel prix mettre sur des souvenirs comme ça simplement. Ça peut être un peigne trousse à maquillage, je ne sais plus. Qu'est-ce qu'il m'avait dit il y a un instrument de musique ou une sorte de violon ou n'importe quoi. Malheureusement, ça arrive toujours. C'est triste, ouais.

#1685
1890 - Exit

Interview with a woman in Haren Prison. EXIT project, documenting the transfer to the new prison in Haren.... (voir plus)
Interview with a woman in Haren Prison. EXIT project, documenting the transfer to the new prison in Haren.
  • 1890 - 01 - BNA-BBOT
  • Berkendael yeah, it was okay for Berkendael because the system is back and there was small. It was most reliable for everyone because when we are in Berkendael then you can go to your bath and take your clothes the way you want it and. Everybody have a job to do there and it was OK and everybody goes to the same place of préau, but since we come in haren things are not like that. So every session have their own préau you and have their own activity and the. The system of this place when you want to change your clothes and everything is is really, really, really really complicated And when you write a report of maybe something that you need, no one wants to answer you and it's very difficult to see the directories and he ask you to write what you want to see her for. It's not all feeling. You have to write in the paper, you have to see someone and write it and explain your feeling to him face to face. But he is not doing that to everybody. And to go to bath and take your clothes, then you have to write the colour of the clothes you want and the colour of shoe you want to wear. Everything is really complicated and when you send them. Okay, this is what I want and they will bring you the rubbish to you and what you don't want and that is what you will wear. So really this place is OK fine, we have our shower inside the cell, that is a nice thing of us but. For the freedom and everything is is really not OK. And sometimes when you write to go to the hospital and they are not giving you a reply of what you want to do or how they are going to take you to the hospital. And when your treatment is really going to be very severe so you have to pay for your treatment and that you don't, then the prison don't have to pay for you that now the prison is the private prison and that is is never the same because really all the prisons have been to. I have been in prison now for almost 7 years. I've been in prison in Antwerp, have been prison in Brugge. The system is not the same like yeah. So do you think is really complicated and is really giving stress to everyone so. I don't know for the rich people, but for me it's really giving me stress. It's not they are not giving me place or experience. for me to just say OK, let me be free and let me explain what I really want is like, I don't know sometimes you are afraid to speak because when you speak too much then you have a rapport and when you don't speak and no one answer you. So it's it's like I don't know for it's it's really hard here. The communication is more complicated. Yeah, yeah. It's not like the prisons I have been to before. So the whole situation here is really difficult. It's really, really difficult. So yeah, you just have a shower  inside your cell, that is not a life of people. So the life that we really need, you need the treatment of yourself and you need something to make yourself okay. You need to be with some people outside. Maybe in this session you just only two people that wants to go to wandeling. So if the other session is going to wandeling, you don't go to wandeling. Is not normal because one daily all the prison that I have been to, everybody go to same wandeling to speak and to see each other and to just be happy. Then we can share what we are feeling into each other. But this one is not the same. The feeling is really really complicating for me. So. It's more segmented also. Yeah, so the separation I don't understand because hen you put someone in prison and you put him in a private place, he's like you thought the person, like you make the case difficult for him to to bear with. So when someone is in prison, you have to give him a psychology. Psychology is just to talk with people, to make people understand how you feel and for want to give you opinion of what you are feeling. But this one is not like that, so. It was better in Berkendael Yeah. It's really bad. It was really more better. Really, really more better than yeah, so. I don't know. So maybe they said he will change, but I don't know how they are going to change it. OK. So when they talked about the prison here, were you feeling already stressed or were you a bit excited about getting more freedom? Yeah, when they said we are coming to a new prison, yeah, I was really excited when they said this new prison because yeah, the the first thing that would make me excited was the shower because in Berkendael they have to wake you up in the morning and said you have to take a shower before 10:00 o'clock. And when you don't take your shower then you cannot have a shower for the day anymore. For the rest things. No, no, no. Really. In Berekedael then when you have a intim visit so that time it was 4 hours and you can make some food on noodles on something that you want to share with your partner to eat together. But here it's not like that anymore. intim visit is just two hours. OK, so and. I don't know how people are going to cope with it when they have to stay for a long time because normally in Berkendael it was not like that,  family visit was three hours and in the intim visit was 4 hours. Then you have time to speak but not everybody visiting you is living in Belgium  someone can come from Spain from Italy. Then you just have to pay a ticket of €200 to stay for two hours with you. So I don't know. So normally they have to do something about the intim visit. I don't know how they are going to do it so. I hope things change the way they are seeing it better. I don't see what is going to change about it. And the canteen is really giving us a big headache. When we come here, they said the canteen is going to be very cheaper and going to be very less for us. But I see that the Berkendael one was the best and the best of the best. So yeah, there is no canteen that is even cheaper. before. You know what is happening when you even send for contain, sometimes you don't receive everything. When you write to accountability to return back your money, it will say to you that he has already given you the money and it's not true. And they said in television everyday when you subscribe is 60 Cents, but when you subscribe, when you sign out and you want to watch a video from your television, then when you sign in again then they take €1.20 in a day or €1.80 in a day is not normal. And when you when you say to the to the to the Commission that see what you are passing through, it will say to you, yeah, it's the system, yeah, they will will try to talk to the direction and they will try to talk to the accountability. But they are not saying anything, They are not doing anything. Is not normal, so I don't know. I don't know for really they are really pushing people. So when you see a lot of people making some noise and making aggressive is the situation is not that everybody's happy to be aggressive to anything. So just the situation here is not really regulate so. They have to do something about it. That's what they really have to say.

  • 1890 - 02 - BNA-BBOT
  • Can you can you talk about that with the other women? The other women, they already have the same system because I was explaining it in Nativity yesterday that they are being taken my television two times in subscribing in a day. So and the other one was still complaining to me, yeah, that is something that is happening to him. I said, yeah, this is not normal, when you overtake a contract of television outside one month is one month. So it doesn't mean maybe you watch television in the night or you sign out and you sign in, then you have to pay double price in a day. So even before you know it, they will say €18 in a month, but €18 is not up to a month and they will finish. So that is a cheating that is not normal, and when you say something about it, that will say you choose it. . No one is capable to speak. Everyone is afraid to speak because when you speak or when you make a noise of something that is happening, they will put you cash out or they will give you reports to stay inside and nobody wants to stay inside because it will give you more stress when you are not with people. You don't speak with people and you don't say you're feeling to anyone. So make you get double headache of your troubles. So. And can you like, ask to see someone to talk about your feelings? Ohh, for really. I never speak to someone since I've been in prison and. I am someone that I don't like to share my feelings to public so because I don't know how they will take it and I don't know how people feel about what I explained to them. So that is why I just keep my situation to myself. Any friends you made here or in Berkendael? Yeah, yeah. I share my feeling with the ones that is with me, the sensation, so. That is the only people I can talk with. It's friends you made when you were in Berkendael. Do you meet new people here or is it more complicated? Yeah, a friend I met in Berkendael, some are there. And the new people that come from another prison are still with us here. Can you describe where we are here? Because we don't have the images, we just have the voice and the trajectory you made to come here. Ohh, but this is OK. It's OK because. Normally in in before I never speak in micro, I never speak in camera in anything. So yeah, that's this. They are given opportunity for every prisoner to be speaking their feeling so that I am so happy about so. I hope they do something about this situation.

  • 1890 - 03 - BNA-BBOT
  • And could you describe the other prison in Berkendael, how was it? Yeah, I I didn't stay long. in Berkendael, I was lovely with everyone there, so it was so easy to make friends with the prisoners and the chef was okay for me, So for me, yeah, they will go to me. And I was not long there. I just stay about six months there when we transfer to this place. So I don't see anything strange there. But it was just that Berkendael there was so old. The building was a little bit complicated with the paint of the building and. So a lot of place was kaput and the kitchen, the the shower and the they were say, yeah those was the trouble that I found there. But for the situation everything was good. Is there a a sound? that is really present here for you in this prison? Ohh yeah the sound is are the flights and the train and the. the noise with the flight, especially the flight. So you cannot open your window to sleep because when you open it, you cannot sleep. So the sound is really disturbing everyone so you can sleep. You can't sleep. So because when we were coming here they said is a sound system that you don't hear any sound when you are inside. Yeah, blah blah blah. Yeah, so I say to some of my friends that were saying, yeah, it's good. I said. For me, I don't believe what I don't see. I believe what I see. So if you said yeah the system is really nice this is good or thing I see it. I believe what I see. So and really when I come here then they not start to say yeah you said it before I said ohh, so this is what we call human. Human cannot say to you things are very white and you really believe it or think you see it and then you believe it. That is what I see in the system of this reason. We are coming. Everybody was happy. Yeah, everybody is going to be in private rooms and shower and everything. We are all happy that the kitchen is going to be open 24 hours, blah blah blah. But when we come here, it is not true. Everything is changing. So every week they change the canteen. Every week they change the laws. Every week they change at different things. Then you cannot have this in your cell. You cannot have two of these in yourself. So when you have this, you have reports. When you have this, you have report. So there's no warning without report. So it's really, really. It's a complicated issue. It's not like Berkendael, so that is just the truth. So there are always like changing there the way they are doing stuff and if you don't adapt your you have you have a. Rapport.  If you want to make your special food in the kitchen, you cannot take something from the kitchen and prepare the things from yourself. Then later you found you make your food in the kitchen. No, you have to make everything. You have to use everything in the kitchen and leave it in the kitchen. It was not like that, in Berkendael Then. If I want to make my food in Berkendael, I can take the fitter, I can take the scrubbing, I can take the knife, I can take everything and put it in my cell and arrange my things down because I just have only one hour to cook in the kitchen. So you cannot Expect me to cut all the onion, all the tomatoes, everything in one hour and prepare the food. So I suppose to arrange it for myself, then bring it out in the evening when I finish cooking. Then I clean everything and leave it there. But here, it's not like that. So when you want to cook you use it in the kitchen you leave it in the kitchen. Hello. Nobody's. Yeah, so. For me, I'm just happy my sentence was suffering ish so that I just my happiness. I just had several months to stay with them, so. I'm OK.

  • 1890 - 04 - BNA-BBOT
  • Hmm. But what do you? What do you hate the most here? What I really hate most is the way they treat people head. They say to you, counting is going to be like this, and it's not like that. It's like they're twisting people's head. The accountability, we said yeah, the television is going to be €18 in a month, but they take two payments in one day, €1.20 for subscribe, which is not true. There's a 60 cent in a day but now they are taking €1.20 in a day. So. The way they twisting is what is really making me so confused and the way they change counting every month they must change counting is not like that price does not change every month in in the supermarket. So it's at least twice a year or once a year that continue change outside. So why prison is every month? Every month they can, the prices of the county must change. Do you have like um? A daily routine? What are you doing during the day? Yeah, yeah, yeah. Like every Monday I go to to classes for Nederland. So in the Tuesday I got for fitness, Thursday I go for fitness and Saturday I go for fitness. So the rest of the days I go to work from Monday to Thursday. So I go to work in the morning and I close by 2:00 o'clock. What do you like the most? Ohh what I like mostly is a they walk. Yeah, because when I go to work it make me feel happy. I speak my voice there, eyes downs and I speak to a lot of people and I'm so lovely with the chairs and everything, so. That's just my happy day. And what What would you like to do? After when you're out of the prison. Yeah, if I'm out of the prison first I have to go to school to learn more language and from there I have to go to school for my hairdressing because I am a hairdresser when I was outside. So I have to go to mum to learn more and start working. Yeah. You talked about the in in Tim visits or something when you have like more time. So here it's not the same. And so you have like family or lover that comes to to see you and it's it's not the same then it was in back in the. No, it's not the same like in Bangkok. Then then family visit was 3 hours with your children, with your family, yeah, but yeah, now it's still same 3 hours. But you cannot cook for your children. You cannot make something for them. Just you have to take a little thing from yourself and you go with them to eat with them with maybe like biscuit, like cake. This is not food. Yeah, they have all those outside. So what is the happiness when you meet your family? You cook together. Eat together. That is the love. Not just to take a cookies or take juice and drink together. That is not the love. So and for the eating visit. Yeah, not that when a man comes to you, everything is about sex. No, sometimes you people just want to relax together and have the same feeling that you have before and just talk about issues that really matter. But now it's not like that so. So it's really really complicating. Is the atmosphere is colder? Yeah, inside is well maybe for this summer we will feel it, OK. But when we just come here we is like we were in Corona where they keep the the fishes and the meat. It was really freezing, really, really freezing. So. But maybe now that the weather is changing so we can enjoy it, it's for the winter time. I don't know. For real was not normal. Was really hard.

  • 1890 - 05 - BNA-BBOT
  • Is there is there a sound here? Um, that? Brings you calmness, something you like. Ohh, just for me I am. Let me say I am an active humanby, because nothing make me hungry. So I always put music. I always laugh so I don't feel things so difficult, but it's not everyone that look like me, so everybody have his own feeling of how to live his life. But for me, my son's system is just to play music. Just be happy. What kind of music? Ohh yeah. I play music from radio. I play Christian music and I'm listening to worship and I play my DVD to just to listen to preaches of how God is going to change issue, how God work in life and how you don't have to stress yourself or what you are passing through because you cannot change situation. Just leave it everything for God and let God do his work so that I listen to almost everyday. My life so. So that's and sometimes I go to VTech and take some books and read. So I read some books that said life worth living and really was really, it was true life worth living. So there's nothing to stress about. Yeah, That when you're in a situation, you feel that the hope is gone. No, the hope is never gone. They still live after prison. So that's what gave me courage. Yeah. Do you remember a really happy moment? If in Bergen, dial over here like about something that's. Made you. I don't know. Feel better at some point. Yeah, in Berkendael. And yet I feel happy everyday. I feel so happy because why they let me go to kitchen to make my whole food that is number one for me. So I'm so happy in bed there was like that same. The most happiness I have in bank and there was when we go to prior together in summer, everybody in the whole session from session zero, session one, session 2, all of us will be laughing, will be screaming and be shouting, yeah that's that was the greatest joy. But now in this place just session to sessions. They wonderly don't love me anymore because there's no fun in it, so. The faces you see today is what you are going to see tomorrow is what you are going to see next tomorrow. It's not like the people from the other session. You don't see throughout the day and you not see the embryo. That is another feeling so. 00:23:21 SPK_1 But we don't have that feeling yet. If you have to describe. The prison for. Someone who's never been here before. Ohh yeah uh if I want to describe it for me. It's OK if he wants to come. There is nothing bad about it if he can't abide to the situation of this place. Is a good place to live. Is a new building, and the food they give is good. It's OK. They give you good food, and if you can stay with the people, you just live within the session, there's no problem about it. And you can write to do a lot of activity. There's a creativity, there is a graphic, there's a lot of activities going on. If if you want so. For me, I don't see something so hard about it, but the popular year is the winter cold and the accounting and the television that they are lying about. And the rapport they are giving people so. It's really what is giving me stress and the wonderly. That is the top top trouble because you cannot set just in 20 people in this session. You just grow your wonderly. And you don't see the rest, people. For the whole year. So if you don't go to the same place to work, you don't find yourself and greet yourself so. That is not helping prisoners. It's not happy for you. So if someone wants to come here. If he said he would like to stay here. Then you just have to be doing a lot of activity. It's coming here to said okay you want to see maybe your friend from session 12 or from session 11 is not possible. That one you have to just remove it. That when you come here it's just going to be on her home with people that you live within the same session. He don't see anyone else in the Wonderland. He don't see anyone like love one that make her to say okay, I'm coming here, he cannot see them. Except they work in the same place. But when they don't work in the same place, they don't find themselves. And if he said he's going to live here, he have to have money with her. Because if you don't have money in his television, imagine you don't watch television. So you just have just four China for free? And the rest you don't see moving to watch and nothing else. So if they said people are psychiatric where you really stay here for long, you will have double psychiatric. Yeah, a lot of psychiatric will go on because. You cannot say you have television, then the television is not working good. You pay €18, but the China is not good. I asked any brush with China that I was paying for? I never found anyone yet. Even when I write the report and said this China is not yet even the China that we have indicated not all that is here, they said yeah they will, they will do it later since November till this time it's almost a yeah, we are going so. If the person is coming, yes, we have to just be courage. That is what I say. You have to be courage because it's not going to be like the way the other prison is. Because when you write report, the directors can call you without writing why you want to see the directors. In Russia was improvised for three years and eight months. I never write a report to my directories and said I want to see you because my teeth is painting me. I want to see you because my leg is painting me or I want to see you because the chef is doing me bad. No, I write to him because I have a feeling of what I want to say. I don't need to write it. Then the chef will read it before the directors will see it. So it's strange. So for that he cannot find that cannot find that liberty to keep his secret. Here is there is no secret when you want to see the directories the chef, they need to know why you want to see it first. So it's no longer. There's no number.

  • 1890 - 06 - BNA-BBOT
  • If you had to say something to. People who never been in prison. What would you like to say? I would say to them not to do anything stupid to come to prison. Because when you're in prison, your right is gone. You have no right anymore. Is what they say to you you have to do. So when you have reason, you don't have right, so you don't just have to do anything stupid so that you don't get yourself into trouble. When you're in your hands. To get out his another trouble so. You have to face the music when you are here, so if you never get to prison before, don't even try to say you are coming to prison. Don't even do anything stupid to come to prison. Is not advisable. It's not a place of relaxing or enjoyment. No, it's a place of death and trouble. So it's not the liberty so. Do you sing?. Ohh yeah they have a music class but I don't go. I don't go to Music class. Because the time they have a music class I sometimes I have that appointment so it doesn't really work with the time. I So sometimes we have a different activity to do so because of that I don't go to Music class In general, so you you talked a bit about earlier but. Why? So my the question is like do you think? Prison. Help people to reconstruct themselves and and is helping for the next step life. Prison is never helping anyone. People that say when you come to prison, you come to straighten your life, you come to change your situation. You can't change the way you behave. It's never truth. No, prison is not a place to change. If you really want to change, you have to listen to your father , your mother or your sisters. Just take advice from them. Or you go to psychology outside to speak about what is making you to be troubled. Then they give you advice. Then from there if you want to learn, you can learn, but instead you come to prison to change your situation is not never the truth. It's not true. You cannot come to prison and change. You will only come to prison because you were doing the wrong thing. And you find yourself in the wrong situation. So you just get punished, and then you have to pay for your guilty, for the wrong thing you did. When you come to prison, you don't pay for what you did. You have to change you. No. Prison doesn't change anyone. The prison can change maybe the alcoholic, because that moment they don't see alcohol to drink. It can change the drug dealers because that's why they don't have the moment to do all those rough things. Before maybe like people that do maybe like trafficking or those things, they do trafficking not because they just want to do it. Some people want to do it because of they need money to do it, they need money to support their family, they need money to do something in their life. Sometimes we don't know it's a wrong thing what we are doing, but sometimes we think we will be helping people. It's a lot of it in the presence of the judge is wrong. So that is the only way I can say it. Okay. Don't get yourself into all those things. You just look for your job and be doing your job, even though your €700 you receive in a month is something you start from somewhere. So that is the only advice I can give to people outside. If you're supposed to live 80 years in your life, then when you go to prison you will not stay up to 60 years anymore because a lot of your happiness is gone. A lot of your good living is gone. It cannot come back again. You cannot say you spent six years in prisona and these 6 years are coming back to you. No, when it's gone, it's gone. So prison doesn't change anybody. It sends you back what you supposed to do for six years, then you can't do nothing. You are condamned. You cannot go out and do anything. So the only people prison can change is people that is killing people. Maybe they are so angry. And yeah, so I can say yeah, because of the way they were reacting. So they have to learn and to change themselves. But I don't see where prison change people. Because the years that is gone cannot come back to you. That is the issue I see with grazing. So it's better not to just do it. Don't get into the trap of police. So when you you are guilty, it's finished. Even though it's one year, it will not come back to you. That's just the truth. So find something to be doing that will make you happy. Life is not about money. Life is not about having big houses Life is not about having big cars. Life is about happiness. It's about freedom. Prison is never freedom. So when you captured you are captured, so you can never say you are free when you are inside prison. So that's just it. That's the advice I can give to people outside.

#1684
1889 -

MSP Sanatia. Tout a été enregistré à la MSP, tant le personnel que les patients. Dans le cadre d'un projet artistique sur le thème : la réalité est-elle la vraie réalité?... (voir plus)
MSP Sanatia. Tout a été enregistré à la MSP, tant le personnel que les patients. Dans le cadre d'un projet artistique sur le thème : la réalité est-elle la vraie réalité?
  • 1889 - BNA-BBOT - 01
  • est ce que la réalité, c'est la réalité ? Parce que la réalité de la réalité, ça dépend de quelle réalité on parle, parce que c'est la réalité de la vie ou. Sa propriété de de ce qu'on vit. Mais tu peux parler du jeux La réalité, c'est de la vie. Pour moi, la réalité c'est c'est des choses qu'on vit tous les jours et qu'on le vie dans dans tout, que ce soit dans sa famille, avec ses amis. Ou avec sa femme, ou ou tout ça, c'est la réalité. Ce qu'on fait sur le moment même. Et l'autre réalité dont tu. parlais. L'autre réalité, c'est par exemple tout ce qui est rêve. Donc on peut rêver en gardant que c'est une réalité personnelle on va dire. Et est-ce que la réalité est la même pour tout le monde ? Pas spécialement, ça dépend. Il y en a qui sont plus réalistes que des autres. Y en a pas, ça dépend. Chacun a sa propre réalité. Comme je l'ai dit, donc ça dépend de quelle réalité on passe. C'est de la qualité. Allez, comme quand on rêve, c'est à dire c'est une réalité personnelle. La réalité qu'on vit, on la vit comme tout le monde, qu'on est des êtres humains comme tout le monde. On vit une réalité à peu près comme tout le monde, donc c'est à dire qu'on va au travail, on voit des amis, on fait nos petits chemins de. De la vie, quoi. Ça aurait été pour tout le monde. Par rapport aux 5 sens, par exemple, si on on voit quelque chose qui se passe, un événement. Est-ce que ce qu'on voit, c'est toujours la réalité pour tout le monde, la même ?

  • 1889 - BNA-BBOT - 02
  • SPK_1 Donc si quand on voit un événement, quand on voit quelque chose, est ce que ce qu'on voit est ce que tout le monde va voir la même chose ? Est-ce que c'est ça la réalité pour toi ? SPK_2 De ce que je vais voir, peut-être, ce serait une réalité pour moi, pour d'autres, pas parce que ce ça peut être pour d'autres absurdes et pas la réalité, et que pour moi c'est ça dépend de ce qu'on voit aussi et. Que c'est quelque chose vraiment de, On va dire d'exceptionnel et que il y a des gens qui arrivent à y croire, ils disent oui, c'est ça la réalité. Des gens disent non, c'est pas la réalité, c'est ce n'est pas ça. Merci, okay.

  • 1889 - BNA-BBOT - 03
  • SPK_1 Bonjour. SPK_2 Bonjour. SPK_1 Est-ce que la réalité. C'est la réalité. SPK_2 Je sais pas. Il y a la réalité que l'on vit chaque jour dans ce que l'on voit, dans ce que l'on perçoit. Dans ce que l'on entend, dans ce que l'on. Fais. Dans, on reçoit comme acte, oui, dans le quotidien de la part des autres. Et que l'on fait soi-même. Dans le travail, dans ma vie quotidienne, dans chaque acte de la vie quotidienne. SPK_1 Est-ce que quand on parle de réalité, est-ce que la réalité est la même pour tout le monde ? SPK_2 Mais je pense non à mon avis, non, parce qu'on a chaque individu a une à sa sensibilité propre et chez certains elle est beaucoup plus forte que d'autres et je pense que chez celui où elle est beaucoup, beaucoup plus forte. Forcément le CE qu'il voit plus peut aller vers l'imaginaire. Le rêve. Une autre dimension enfin, et est aussi bien dans dans ce qu'il entend que dans ce qui oui dans dans ce ce qu'il voit, ce qu'ils sont, ce qu'il est, ce qu'ils touchent. À partir de ce moment-là, je crois qu'on peut aller vers quelque chose de qui est moins réel, qui qui correspond à la chose. Ou à ce qui se passe. SPK_1 Merci.

  • 1889 - BNA-BBOT - 04
  • SPK_1 Qu'est-ce que la réalité pour toi ? SPK_2 La réalité, pour moi, c'est le monde dans lequel je vis, avec les avantages et les inconvénients, voilà. SPK_1 Est-ce que tu crois que pour la réalité est ce qu'elle est la même pour tout le monde ? SPK_2 Non, ça dépend dans quel état d'esprit on est. Si on est équilibré, déséquilibré, non. Pour moi c'est pas la même chose pour tout le monde. SPK_1 Qu'est ce que c'est très équilibré ou pas équilibré ? SPK_2 Ben y en a qui sont pas qui ont déjà perdu contact avec la réalité. On n'est pas tous dans la réalité. Donc pour moi, c'est ça être déséquilibré. SPK_1 Est-ce que quand on voit un évènement ou quelque chose ou même en objet peut être est-ce que tout le monde le voit de la même façon quand on est les uns à côté des autres en train de regarder ce qui se passe ? SPK_2 Je pense pas qu'on est tous différents pour qu'on voit pas que c'est les choses de la même façon. Merci, je vous en prie.

  • 1889 - BNA-BBOT - 05
  • SPK_1 La réalité. Est une construction personnelle. Qui m'est propre mais qui rencontre celle des autres dans une création encore nouvelle, à chaque fois visible. Donc en fait, dans ce que vous dites. La réalité différente pour chacun ? Oui, absolument. Oui, oui, mais elle peut entrecouper être et rencontrer la singularité et d'autres réalités. Et alors ? Ça fait une complicité. SPK_2 Et quand vous voyez un événement ? Ou un, un objet ou une œuvre d'art, enfin quelque chose quand vous êtes avec plusieurs personnes unes à côté des autres et que vous Regardez cette même chose, est-ce que d'après vous, tout le monde voit la même chose ? SPK_1 Ah Ben non, absolument pas, hein. Le je crois qu'on dit que le les yeux sont une petite fenêtre de son de soi-même vers le monde extérieur. Donc on voit pas nécessairement la même chose, mais s'il y a une rencontre de plusieurs choses ou les personnes voient la même chose, c'est un un grand moment de de jubilation. Merci.

  • 1889 - BNA-BBOT - 06
  • SPK_1 Pour vous. Qu'est ce que la réalité ? SPK_2 Y a rien de plus réel que le rêve. Le rêve est la suprême du type Lucy, un rêveur est un grand lucide. Il y a peu de différence entre un fou, un grand rêveur et un génie. Mais où on est là ? Ou l'autre exemple, je suis un athée profond, mais je reconnais que le Christ a réellement existé. Il faut l'éternité, il est associé à la fois, il son génie et sa folie. Il faut tenter comment le fils de Dieu ? Non, c'est des livres. Mais en réalité, il était. Marginal. Puis je leur prête Dieu. À l'époque romaine, on peut apprendre la la, la place de l'empereur. Il y avait 11 disciples. Au départ, on est plus d'un milliard habitant 2000 ans plus tard. Il y a 5 qui bouge dans l'unité Charles la route, l'évolution, carrément. Tous les profits à Bercy. Vers la digé. Vous ferez tous les sexes et le plus grand d'entre tous écrit tous les amours. On meurt tous d'amour de l'amour. On me reprendra commencer. On m'apprend à quelqu'un de voiture m'a parlé des chimie, on m'a tous d'amour, l'amour est réalité. Gros bisous. SPK_1 Parce que la réalité est la même pour tout le. SPK_2 Monde, non ? Il y a une seule réalité matérielle. Perceptible, parler de son, les 5 sens. Et une 6e par l'intuition féminine ou soit propre au bébé, aux malades mentaux et aux animaux. Une 6e réalité de prendre une une bouteille de verre qui est qu'on ne sont volume de ça passe dans l'espace. Et là soustraire à l'espace qui l'entoure, ça, c'est la fille marinette. SPK_1 Est-ce que quand plusieurs personnes ne se retrouvent face à une œuvre d'art ou un événement qui sont tous à côté des autres, est-ce que ces personnes voient tous la. SPK_2 Même chose ? Non, parce que l'arrêté est subjectif. Faut savoir ce que l'on croit. Plus on est lucide, plus on les subjectif. C'est paradoxal, c'est comme ça. Plusieurs, l'unique, plusieurs, l'original. Plus une œuvre d'art est artistique, plus on l'article soi-même on est supposé dans le regard de l'autre point barre. SPK_1 Merci.

#1683
1887 - Exit

Interview met een gedetineerde in de gevangenis van Haren. Overheen de periode 2022-2024 is BNA-BBOT met Exit aanwezig in de gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael. In Exit creëert ... (voir plus)
Interview met een gedetineerde in de gevangenis van Haren. Overheen de periode 2022-2024 is BNA-BBOT met Exit aanwezig in de gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael. In Exit creëert BNA-BBOT een artistiek geluidsprofiel van de gevangenissen. Een participatief proces dat tot stand komt in samenwerking met gedetineerden, cipiers, directie en buurtbewoners. De gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael verhuizen naar het grote gevangeniscomplex in Haren. Met Exit begeleiden we de sluiting van de drie Brusselse gevangenissen door het in kaart brengen van kleine en grote gebeurtenissen, verhalen uit het verre en recente verleden en field recordings. Veel geluiden die nu in de gevangenissen te horen zijn, zullen verloren gaan tijdens de verhuis naar en de modernisering van de gevangenis in Haren. Het doel van dit project is het creëren van een auditief archief van de drie sites, het bewaren van verhalen en geluiden en het ontsluiten ervan voor een publiek via klankinstallaties in de gevangenissen in de periode na de verhuis. De installaties zijn site specifiek en immersief en onderzoeken de akoestiek, architectuur en materialen via geluid en maken deze toegankelijk voor het brede publiek. Samenwerkingen: De Rode Antraciet, de Gemeentelijke Bibliotheek van Sint-Gillis, de Gemeentelijke Bibliotheek van Vorst, La Fonderie, BRUZZ, De Vlaamse Gemeenschap.
  • 1887 - 01 - BNA-BBOT
  • uitleg van project Ik had papieren mee, ik dacht dat het iemand anders ging zijn, mijn externe CAW. verdere uitleg van project Ik hoop dat enkele secties van Vorst toch openblijven als een soort museum. Of een noodopvang om mensen te helpen, want ze vinden nooit geen plaats. Mensen slapen in een tent in Molenbeek en dan vraag ik me dat af. Want het is wel een gevang maar slaagt er een paar muren uit en dan kan daar een familie in 3 of 4 cellen he, met de kinderen zeg maar. “Ik zen nen halve brusselair” Moeder is geboren in Molenbeek, opgegroeid in Laken en mijn pa is in Zottegem geboren, maar ik heb hier altijd vlakbij gewoond; Machelen, 21 jaar op de luchthaven gewerkt. Als jij jezelf eventjes kunt voorstellen, je mag daarin zo anoniem blijven als je zelf wilt maar gewoon een beetje een idee geven van wie dat je bent. Ja, ik ben Danny. Ik zit hier sinds december 2022. Ik heb in Sint-Gillis verbleven. Ale verbleven? Ja, als ik het zo kan noemen. Daarna heb ik Vorst voorgesteld aan de directie, omdat ik zo snel mogelijk naar Haren wou komen, omdat ik vlakbij woon. Dat is mij toegestaan. Ik ben hier aangekomen in Haren, wat voor mij een bekend dorp is op 17 oktober, bij een van de aller eerste denk ik. En ja, het is een verbetering, van zwart ja van zwart naar wit he of van rood naar groen. De accommodatie is veel beter. Maar de regels enzo, dat is nog… En ook de nieuwe cipiers die ze binnen gooien, zo in de put gooien. “Trekt uw plan” dat staat nog altijd niet op punt, zoals vele dingen. Ik vermoed dat andere gedetineerden ook gesproken hebben van de tv problemen. Dat wij bijna gedwongen worden om alles in het Frans te bekijken, want ne goeie Amerikaanse film is hier sowieso gedumpt. Dus je wordt er gek van. Ik heb onlangs nog E.T gezien. E.T téléphoner a la maison, het is niet plezant. Ja dus enkel voor dat schrijven we honderden rapporten. Er komt geen antwoord op. Wat voorheen wel werkte of in de oude gevangenissen ook werkte, dat werkt hier gewoon niet. We kunnen geen ondertitels ook niet selecteren. Maar voor de rest in het algemeen. Dat is hier een heel grote gevangenis. Ik kan er van meespreken omdat ik het weet. Ik werk bij de clean hier. Dat is vooral de gangen die veel onderhouden worden. Dat is geen hard werk, want dat zou ik niet meer niet aan kunnen. De vorige gevangenissen hebben mij volledig gebroken, fysiek en mentaal natuurlijk ook, maar fysiek op het gebied van dat je een matras daar geen matras kon noemen. En ik had al problemen met mij rug. Alles was daar versleten. De bedden stonden zelfs los, ze kraakten.

  • 1887 - 02 - BNA-BBOT
  • Over mezelf, ik heb hier éénentwintig jaar vlakbij gewerkt. Logistiek Brussels Airlines. Ik heb daar een hele goeie tijd gehad. Ja, tot dat Duitsers het bedrijf overnamen. Hoe ben ik in de gevangenis beland? Vooral na een emotionele periode waar mijn moeder ook gestorven is. Waar ik excessief ben beginnen drinken, omdat mijn lichaam en mijn gedachte, dat niet konden verwerken. Ja, mijn ex heeft dan toen ik in een staat van dronkenschap was uitspraken gedaan; dat mijn moeder die juist overleden was, dat ik daar geen respect voor had. En zo is het tot een breuk gekomen, zij ging tijd voor haarzelf nemen. Die had ik haar toegekend. Maar uiteindelijk heeft ze ook het contact met mijn kind verbroken, ik wou gewoon smsjes sturen maar ze heeft dat volledig verbroken, dus zo is dat dan gelopen. Mijn kind. Het adres werd gewijzigd, zonder dat ik het wist. Zonder mijn inspraak, zonder communicatie. En ik zat al een erom lange tijd, second, per minuut aan mijn kind te denken. Doordat die communicatie ontnomen werd, wordt je gek. Want ik wil aan alle mensen die dit te horen krijgen zeggen; uw kind missen, je wordt gek. En dan krijg je ineens op uw boterham dat het adres is veranderd zonder enige vorm van communicatie, zelfs niet via de politie of andere. Dus dat zijn de aanleidingen dat ik hier ben.

  • 1887 - 03 - BNA-BBOT
  • Ik ben een plantrekker, dus ze noemen mij ook wel systeem D, als er iets niet gaat in de cellen of eender waar. Een beetje een foefelair. Een deur, da moet blijven openstaan, maar die automatisch dichtgeklapt ik ben een van de eerste die dat oplost. En dan spreek ik over de douche deuren waar ze hier hele grote veren op gezet hebben en ik had hier vanaf de eerste minuut dat ik ging kijken dat tegen mijn ellenboog gekregen. Dat kan heel pijnlijk zijn. En binnen een paar minuten had ik een plan. Ze staat nu nog altijd open geblokkeerd, ook al mag het niet. Maar ja misschien omdat ik een kalme ben, laten ze het toe. Ookal zijn er die zeggen “het mag niet” ik heb het zo gemaakt dat ik het in een seconde terug op origineel kan zetten.

  • 1887 - 04 - BNA-BBOT
  • Waar ik mijn ogen van open getrokken heb is dat de cipiers en dan spreek ik over allen. U wel vriendelijk aanspreken, altijd met “monsieur”. Maar ik vind het heel erg dat dat enkel in het Frans is. Ookal begint het nu te veranderen, nu komen er nieuwe binnen. Ja vroeger waren er ook wel enkelingen op de 100. Laten we ons zeggen, 5-6 cipiers die een beetje Nederlands konden of Engels. Maar ja, daar ben ik door gedegouteerd dat ik helemaal niet geïnformeerd ben in het Nederlands in de andere gevangenis en hier trouwens ook niet, totdat ik zei “un règlement? Moi j’ai pas de regelement ici.” Want op Tv (da werkt dan wel) staat het regelement, maar enkel in het frans. Dan zijn ze mij een papieren versie komen brengen.

  • 1887 - 05 - BNA-BBOT
  • Kan je eens het verschil van de drie sites uitleggen of een schets maken van bijvoorbeeld de infrastructuur, de gemoedstoestand, wat dat met u doet. Ja Sint Gillis, hoe moet ik dat verwoorden? Dat was gewoon een hel hole, zoals Trump het uitspreekt. Ja, je bent daar, maar je wilt daar niet zijn natuurlijk. Alles is daar oud, smerig. De cipiers waren daar, in het algemeen ook contraire, om een voorbeeld te geven; Ik had een ongeluk met mijn tv, ze hadden mijn kantine op mijn tafel gezet. Wat ze normaal niet mochten doen, ze moesten dat op je bed leggen als je niet aanwezig bent. Maar wat hadden ze gedaan, die jongens hadden een toren gemaakt van Pisa op mijn tafel, dus ik had de melk besteld, 5 of 6 kartons, ze hadden die op elkaar gestapeld en dan daarboven een pot Nutella op. Ik wou een telefoontje plegen, heel dringend. Ik denk niet na dat aan die telefoon een draad hangt, dus die draad raakt die toren, tok die pot Nutella tegen die TV, juist tegen de rand ik zeg “oef, er is niks aan” totdat ik hem aanzette, dan zag ik een barstje. Ik heb dat gemeld, zoals het allemaal moet. Maar hoe vals dat cipiers kunnen zijn. Die hebben dan een rapport gemaakt. Zogezegd dat ik de TV opzettelijk kapot gemaakt had. Puur in het Frans, ze hadden dat dubbel geplooid, het was s ’avonds, zonder bril laten zien, ik moest dat ondertekenen, ik heb dat rap rap gedaan, met een half oog gezien. Ze hadden het dubbel geplooid dus de commentaar die ze erbij geschreven hadden; dat ik hem niet wou betalen de schade en dat ik het expres gedaan had. Dus ik heb daar een maand en half zonder tv gezeten. Tot ik te weten kwam dat er een negatief rapport opgesteld was en toen ben ik gewoon de chef televisie tegenkomen op de gang; die ik altijd begroet elke keer dat ik hem tegenkom. En ik zei “hoe komt dat toch?” En die heeft mij dat dan gezegd van; “Waarom wil jij dan niet betalen?” Ik zeg; Ik heb dat van een begin gezegd dat ik dat wel wil betalen, ookal was het niet 100% mijn fout, want die toren van Pisa hadden ze niet op mijn tafel moeten zetten. Maar ik kan het u zweren een maand en half in Sint-Gillis, enkel maar duiven horen en door een klein raam, waar je enkel kon doorkijken als je op uw tafel zat, dan word je gek. En toen had ik ook geen toegang tot de bibliotheek, dus ik kon niet lezen. Uit protest heb ik toen mijn tafel voor het raam gezet met een stoel erop, die daar juist op paste, ik had nog 5 cm langs elke kant en de cipiers kwamen allemaal door het kistje kijken en een keer lachen met mij. Maar ja, dat was dan mijn tv en ik zag een flatgebouw en da was het, voor de rest niets. In Sint-Gillis, nog een anekdote. Ik ben altijd heel vroeg wakker, of heel vroeg, laten we zeggen, rond 6 uur en ik ruik een brandgeur, dus ik kom uit mijn bed. Ik zie ook water in mijn cel binnen lopen en ik hoor rumoer, dus ik denk dat Sint Gillis in brand staat. Je begint direct te panikeren, ik ben dan op de deur beginnen bonken, die ze pas na 20 minuten ofzo open gedaan hebben. Wat was er gebeurd; naast mij in de cel zat een duo en de bovenste had in zijn bed geplast en dat was er afgedrupt tot op de gene die beneden sliep en die is wakker geworden en die heeft gewoon de bovenste zijn matras in brand gestoken terwijl dat die er nog in lag en vandaar die brand. Die geur heeft daar nog weken gehangen, maar ja, het was die geur of het was een korst op de vensterbank van 5 cm duiven kaka die je niet weg kreeg. Totdat ik een waterkoker kocht, dat is dan weer een budget dat je moet hebben, want dat kost hier evenveel als buiten. Of nog meer denk ik. En daarmee heb ik dan het vuur aan mijn zuur die korst kunnen weg doen en met dingen die ik zelf gemaakt die door de tralies een beetje kon poken in die korst. WC papier vragen en niet krijgen in Sint Gillis, echt heel erg. Basisbehoeften, je moet alles kopen. Je krijgt één keer wanneer je binnenkomt een tube tandpasta en een tandenborstel die totaal geen kwaliteit heeft en dan is het alles, kopen, kopen, kopen, ik heb er zo een beeld van dat het echt een commercie is.

  • 1887 - 06 - BNA-BBOT
  • Zoals ik ook aanhaalde met die TV, wij betalen hier 60 cent per dag, voor een service die niet werkt of half werkt of ons dwingt tot Franstalige of gedupte films te zien. Ook met alle respect naar Iedereen, ik ben Nederlandstalig maar ik ben ook Franstalig, Engelstalig, een Turks een beetje Spaans. De Nederlandstalige hebben hier denk 5 of 6 kanalen, de Franstaligen, die kunnen er dan een stuk of de in de 30-40 zien en dan Arabisch sprekende mensen die hebben denk ik nog meer keus als iemand Nederlandstalig, wat ik echt niet kunnen vind. Ik weet nog wel in Sint Gillis hadden we meer Nederlandstalige kanalen, want daar zat ik dan met dat tv probleem. Daar hadden we onder andere echte Nederlandstalige kanalen dus zoals NPO enz. maar dat hebben ze al allemaal weggepakt. Nederlandstalige Eurosport hebben we ook niet meer. Daar waren documentaires in Engels, die kunnen we nu ook niet meer bekijken. Ik vind dat dat de komende tijden een schande is dat ze de Nederlandstalige zo onderdrukken. Want ik heb al bijna goesting gehad om iemand van in de politiek te bellen en te zeggen van vinden jullie dat normaal. Geen enkel document in het Nederlands, documenten 4 of 5 keer moeten invullen omdat ik het dan toch in het Frans doe en dan zeggen ze, ach ja, je hebt een Nederlandstalige dossier, doe maar opnieuw. Ze behandelen u hier als een popje aan touwtje en ze doen met u wat ze willen. Ja want ik kan mij inbeelden dat wanneer uw dagen hier zolang zijn dat TV heel belangrijk is ook? TV is een van de belangrijkste dingen die je hebt om u gedachten te verzetten. TV en properheid.

  • 1887 - 07 - BNA-BBOT
  • Wat hier in Haren echt een verbetering is; u kunnen douchen in uw eigen cel, op uw gemak. in Sint Gillis, heb ik gevechten meegemaakt zoals dat kinderen dat doen; handdoeken nat maken en dan een knoop inleggen. Maar met andere gevolgen dan bij de kinderen. Want de cipiers laten gewoon de deur toe, totdat alles gekalmeerd is, tot als iedereen in de hoek van de douche staat en ondertussen ligt er iemand letterlijk KO. En ook die douchen daar waren smerig, er stond groen op. Ookal werden er jongens voor betaald. Maar zonder controle op, die pakte de javel om hun eigen cel te kuisen. Die douchen waren gewoon degoutant en het water stroomde zelfs niet zoals het moest. Ja, Dat is dus een heel grote verbetering hier. Ookal is er hier niet over nagedacht, want die douchekop hangt op 3 meter hoogte. Die sproei doet niet zoals het moet en tegen dat het water op u komt is het al koud. Dus wa doe ik, mijn plastieken stoel elke dag in de douche zetten om toch een beetje korter bij de douchekop te staan. Die kop heb ik ook al getransformeerd heb met een potteke van ijscrème, want ja, die sproeit niet zoals het moet, dat sproeit naar alle kanten, maar behalve op u lichaam dus om dat een beetje te centreren, heb ik dat daar aangemaakt. En tot nu toe laat men dat ook oogluikend toe. Er zijn veel dingen waar hier niet over nagedacht is. Het is hier precies rap rap gebouwd. Ze hebben hier ook niet nagedacht dat alles elektronisch ook kan misgaan. Al de deuren worden hier bediend via elektronische sloten en die blijven nog al regelmatig hangen en dit en dat, maar ja. Ja wat hier dan slaapsgewijs echt ennuyant (vervelend) is dat ze pompen op die zware deuren hebben gezet. En, zoals iedereen weet, wordt er regelmatig telling gedaan, of ook wel appel genoemd, zelfs s ’nachts om de twee uur denk ik. En met die pompen op die deuren, die cipiers trekken hun dat niet aan, die doen open, die laten die deur los, die pomp slaat die dicht en je bent meerdere keren wakker en zeker als je kort bij die ingangsdeur slaapt. Met als gevolg dat er al een paar die echt naast de deur slapen gek geworden zijn en dat super glas dat hier zogezegd is, dat is kapot binnen de kortste keren. Daar zijn een paar simpele trukken voor die dat ik ondertussen weet. Het is hier zo gezegd super glas van 8 cm dik, maar op een paar seconden tijd krijgen we dat kapot zelfs zonder lawaai te maken. Ja, dat is hier onder gedetineerde zo, maar ik heb nog geen glas kapot gemaakt, want hier wordt alles direct gefactureerd. Vermits dit een privé gevangenis is denk ik. Ten aanziens van Sint Gillis, daar konden ze niks factureren, want alles was al kapot, zelfs geen deuren meer, in de kast, geen scharnieren meer, geen trek ijzertjes niet meer, die heb ik eruit gehaald, die komen ook van pas. Dus dat gebruik ik nu hier om mijn lamp te bedekken met een stofvod. Maar dat is gemakkelijk met die trek ijzertjes dan kan je uw licht zo wat regelen.

  • 1887 - 08 - BNA-BBOT
  • Ja vorst, dus ik ben van Sint Gillis, op mijn eigen vraag en hulp van de directie ben ik naar Vorst gegaan waar ik ongeveer drie maanden gezeten heb. Daar was nog een ergere infrastructuur maar beter eten. Omdat vorst kleiner was, maar ook omdat Vorst een beetje in de keuken de gevangenen vrij liet. Dus in Sint Gillis bijvoorbeeld kruiden; zout/peper, dat kende ze daar niet, in Vorst was dat veel beter. Wat ik vernomen had van de jongens die het eten maakte, daar stond gewoon een chef bij die niets van opleiding had van dus ze zetten daar meestal jongens die uit de horeca kwamen en die deden dat naar hart en ziel, dus het eten was daar heel goed. De sfeer was daar veel beter tussen gedetineerden en cipiers. Omdat het kleiner was en er meer vertrouwen ontstond. Dus als jij u goed gedroeg en je vroeg aan de chef of je mocht douchen. Ook al was het nog rotter dan in sint-Gillis dus van de 6 douchen was er één, er stond geen douchekop meer op maar er kwam water uit. De achterste lag vol met oude kleren, in de douche zag je muizen, ratten. Dus er was één douche die werkte daar, maar ik wou gewoon aangeven dat door dat daar een betere verstandhouding was tussen cipiers, directie en gedetineerde. En je was vriendelijk en kalm, dan mocht je zelfs twee keer per dag uw douche pakken. Moest je naar eender wat: visite of de Psychosociale dienst dan werd er de deur voor u open gedaan en de andere deuren die niet op slot waren of waar cipiers in de buurt waren of in bureau hadden: die mochten wij gewoon zelf open. Je mocht daar vrij navigeren. In Vorst stonden zelfs tafels in de gang met stoeltjes, daar ging je een koffie drinken bij iemand. Echt daar was de sfeer veel beter, veel meer respect tussen cipiers en gevangenen. Misschien ook meer drugsgebruik want Vorst rook helemaal naar de diverse kruiden, marihuana en hasj maar dat werd daar ook oogluikend toegelaten. Ik heb zelfs cipiers weten bij iemand die in het cachot gevolgen was en die jongen zei “je veux un joint”. En samen met de cipier was die in het cachot tot zijn bedaren aan het komen en die mocht daar zijn joint roken. Ja, wat er nog verschillend was. Ik ben van Sint Gillis naar Vorst gegaan door de welbepaalde gang, met mijn dozen. Dus je moet alles pakken en zien wat je kunt dragen want je hebt maar one-way ticket. Dus ik ben in Vorst gebroken toegekomen. Natuurlijk ook je ziet daar die infrastructuur. In Sint Gillis, mocht je niks voor het raam zetten om toch een beetje als een gordijn te functioneren, in Vorst geen probleem, cartoons daarvoor, oude handdoeken, geen probleem. Had je 's avonds goesting in een beetje Pilipili op uw eten en je had dat niet? In Vorst riep je de cheffen “ah ga maar een keer vragen bij iedereen of ga maar een keer aan het kichet zien wie dat je denkt dat er Pilipili heeft.” En dat ging daar gewoon vlot. Natuurlijk werd er gebruikt door anderen, voor andere dingen, vooral tabak en zulke dingen.

  • 1887 - 09 - BNA-BBOT
  • En ja, ik heb het geluk gehad dat ik in Sint Gillis niet vermoord ben. Ik heb daar in Sint Gillis met een assassin (moordenaar) gezeten, die ze allemaal niet in zijn hoofd had. Die zich aan het kichet masturbeerde tegenover vrouwelijke cipiers. Maar ik kon dat niet aanzien dat de deur open ging en die viel gewoon op die vrouwelijke cipiers en probeerden hun te betasten. Ik ben daar een paar keer tussen gaan staan, daardoor ook zelf in Sint Gillis respect gekregen van vrouwelijke cipiers. Maar van die gast niet en heeft mij dus geétranglerd of in het Nederlands gewurgd, terwijl ik neer zat, op een laffe manier, een boterham te eten. En ik ben gered geweest door een cipier van Zaventem, ik ga dat nooit vergeten, Paul. Dat was ten tijde van corona en die heeft mij nog juist op tijd, omdat hij de her-wasbare mondmaskers kwam omruilen. Die is op het juiste moment binnengevallen en dan heeft die Assassin de cipiers aangevallen en voor het zoveelste keer naar het cachot gevlogen. En uiteindelijk heeft de directie mij zelf gezegd; we hebben die in alle blokken gezet. We konden daar niks mee aanvangen. Die is naar Lantin moeten gaan, waar de mannen die een paar vijzen mankeren zitten. Ja, ik heb, ik heb de dood in de ogen zien. Da was echt zoals in een film gewoon de muziek die moest er nog op gezet worden, de thriller muziek. Toen heb ik efkes heel erg bij leven of dood stilgestaan.

  • 1887 - 10 - BNA-BBOT
  • Ik vond het daarvoor al akelig genoeg klinken. Dat lijkt mij verschrikkelijk, maar wat doet dat met een mens om zelfs zonder die aanval op uw leven, in zo'n situatie te leven? Want dat lijkt mij gewoon moeilijk. Je voelt je toch nooit veilig en zeker niet na zoiets? Nee je voelt u hier niet, in Vorst niet en in sint-Gillis niet veilig. Want elke gedetineerden heeft zijn goede dagen en slechte dagen en ge kunt dat niet aflezen op mensen hun gezicht. Ik heb het meegemaakt dat ze uw tabak komen afluizen en op den duur zei ik van: “Ik ben de Delhaize niet, staat er Delhaize op mijn voorhoofd?” Dan word er zwaar gevochten, want dan proberen ze die tabak uit u zak te trekken en dat is bij mij piont finaal want ik zeg 3 keer blijf eraf, blijf uit mijn zak, maar dan moet je het op een snelle manier doen en dan is het natuurlijk ruzie. Het gebeurde hier meestal heel laf, dus je verdedigd u man op man, maar binnen de paar seconden vliegen ze met 4, 5 erbij en dan worden er tot 7, 8 tot dat ze u binnen trekken. En dan duurt het nog eventjes voor dat de surveillanten of cipiers u komen halen of u weer efkes op uw adem laten komen. In mijn geval was het nog dat geval. Ja erg, ik heb nooit zo'n zware gevechten meegemaakt. Vroeger weleens in discotheken gevechten meegemaakt maar hier gaat het echt tot KO, of dat je niet meer rechtstaat, bloeden. Als je hier in Haren geen 10 plaasters op de wandeling ziet dan zie je er geen, vorige week is er nog een zware geweest. Meestal gebeurt dat dan ook rond voetbal, ze spelen voetbal, ze zijn het niet eens, maar ik zeg het ook rond alles. Alles kan een trigger zijn. Ja. Het is triestig. Het is zo laf dat als ge dan achteruit gaat voor die aangroeiende groep dat ze u in een hoek dwingen en koer van de wandelingen is hier een vierkant, dus je hebt vier hoeken. Ik probeer altijd recht te staan want neerzittend ben je zeker een slachtoffer zoals een stuk wild. Dan drijven ze u van hoek naar hoek. Ja, ik heb het niet veel meegemaakt, ook omdat ik met iedereen goed overeen kwam. In Sint Gillis zat ik meestal bij de Nederlandstaligen, de blanke zoals ze zeggen maar mij interesseert dat niet welke kleur iemand heeft als hij respect heeft voor mij heb ik respect voor hen. Maar ik zat veel vooral tussen de Albanezen, de Roemenen, de Belgen, de Nederlanders. En ja, als iemand één van u tussenhaakjes medegedetineerde “vrienden” aangevallen wordt en zeker bij Albanezen wordt dat geapprecieerd, dan verdedig je elkaar. Ik heb het een keer meegemaakt, dat ze mij van de grond moesten schrapen. Maar ze weten allemaal dat ze aan mij niet moeten aankomen, zelfs niet kijken of er stond al iemand in mijn plaats.

  • 1887 - 11 - BNA-BBOT
  • Mensen die zich ophangen, in Sint Gillis. Sorry voor die jongens. Uw lamp hangt maar met twee pluggen omhoog dus wat deden die jongens die dat wouden doen, aan het raam. Het raam ging dan nog open dus ja. Het is niet mooi om te zien als dat recht over is, hè? Want zo een mens euh. Ja, als ik er aan denk, ben ik sprakeloos. Men beplast hem, bevuild hem en normaal konden wij dat niet zien maar een nationale sport in Vorst en Sint Gillis was in het kijkluikje, het kicht wat ze noemen, gaatjes in maken en met uw BIC kon je dan kijken. En ja, als je dan hoort dat er zoveel medische hulp opgeroepen worden, code rood, ondertussen kennen we die codes al. Dan weten we dat er iets erg gebeurd is. En ja, die gast is er niet meer doorgekomen. Ja zo een dingen. Het kan hier elke dag aan uwen toer zijn ook. Op elk moment, ook al is het hier met camera’s, als er gevochten word, ze komen daar gewoon niet tussen. Ze moeten een speciale eenheid oproepen maar hier zijn zoveel gebouwen, tegen dat die daar zijn, al de elektronische poortjes open, is het meestal al gebeurd. En als het gevecht nog bezig is en ze zien dat er niet meer dan twee of drie KO liggen dan betreden ze gewoon de plaats niet en dan laten ze het klam worden, ze roepen zelfs de betrokkenen personen niet op dat moment, ze wachten tot de wandeling over is en dan gaan ze verder op camerabeelden zien om hun rapporten te geven. En dan mogen wij nog gaan zeggen van, “Ik heb het gezien, het was die of dat en het was niet eerlijk”, daar wordt helemaal geen rekening mee gehouden. Zo een dingen wat doet dat met uw mentaal welzijn? Ja, mentaal kraakt u dat volledig. Ik ben mentaal nochtans ne sterken geweest, tot aan de dood van mijn moeder. En ik probeer hier ook nog altijd mijn hoofd recht te houden of niet achteruit te gaan, of recht te blijven staan. Maar het is soms niet mogelijk. Ze kraken u, ze breken u langs alle kanten, je bent een nummer, je bent een dossier. Ze vegen gewoon uw voeten aan wat je doet of laat of hoe je u voelt.

  • 1887 - 12 - BNA-BBOT
  • Kleine anekdoten ook in Sint Gillis, heb ik de tandarts kunnen bezoeken. Maar hier in Haren zijn we nu de eerste week dat er een tandarts is, dit gesprek wordt opgenomen in mei 2023 en ik ben hier van oktober dus en nu komen de mensen en er is een heel lange wachtlijst. En ik kan het u zweren; hier zijn jongens die echt ontstekingen hebben. Ik heb het ook voor gehad maar bij mij was het een zware ontsteking op mijn wijsheidstand. Ik had op den duur gezegd “ik pak een scheermes en ik snij hem er zelf uit, dat zal wel bloederig worden maar liever dat dan tandpijn die je niet kunt houden, waarvan je uw hoofd tegen de deur laagt” En ook door toedoen van de dokter, hebben ze mij toen voor een voormiddag naar Sint Gillis gebracht, samen met paar gedetineerde. Want dat vind ik ook heel erg dat hier maandenlang geen tandarts was. En ja, je krijgt hier uitleg dat op niks trekt van “we vinden er geen, er zijn er geen” Ik heb zoiets van voor wat bestaat er dan een leger of studenten? Wij zijn de perfecte personen te leren. Ik heb hier ook nog nooit iemand de tandarts weten aanvallen of de kinesist, iemand dat u helpt. Maar ja.. leven met pijn, dat leert ge hier en kalm blijven. En ja heel snel situaties proberen in te schatten, maar ja, da lukt niet altijd. Zoals ik al zei; veel dingen lopen ook fout. Er was hier enkele minuten geleden al een voorbeeld, “u hebt bezoek u moet in ruimte 4 zijn”; daar zat al iemand. Dus met al die camera’s hier en elektronica, weten ze nog steeds minder dan in Sint Gillis en Vorst waar dat iedereen zit. Niet te begrijpen. Dat zijn hier ook kleinere secties. Ze moeten appel doen, dus telling en we hebben een aantal weken gehad dat ze gewoon gedetineerde misten, hoe kan dat? Ze kunnen hier volgen met hun batch tot op de meter of tot op de ruimte. Maar toch was het altijd “appel nominatief”. En dan mag je zijn waar je wilt dan bewegen ze niet, ben je bij de kine, ben je bij de dokter dan moet je daar wachten tot als heel de gevangenis hertelt is.

  • 1887 - 13 - BNA-BBOT
  • Ja, wat heb ik hier in Haren nog geleerd? Het is hier echt een heel groot dorp. Door de dingen die ik hier doe, ze noemen dat werk, maar ik noem dat geen werk. Als je weet dat het € 1,10 per uur betaald is. Dat dorp is hier volledig onder-tunnelt. Er gaan nog nieuwe gebouwen open maar alles lijkt op elkaar. Het Medisch Centrum ziet er toch al een grote verbetering uit omdat de kamers ook al zijn aangepast aan rolstoelen etc. speciale baden voor mensen die verlamd zijn. Maar die mooie baden zijn al volledig beschadigd door werkmannen. Ik begrijp het niet, ze steken daar dan zoveel geld in en dan is hier geen controle daarop.

  • 1887 - 14 - BNA-BBOT
  • Waar jij nu verblijft, kan je dat eens beschrijven? Ja, ja, dus, ik heb het geluk. En dat geluk heb ik misschien mede door de moordpoging op mij te danken, dat de directie gezegd heeft: we gaan u proberen altijd in solo te zetten. Ookal is dat in de oude gevangenis niet gebeurd. Ik heb nog met duo's van alle soorten nationaliteiten gezeten, maar dus nu verblijf ik in een solo-cel, dus één persoon cel. En dat is al een groot voordeel ookal zijn de duo's hier veel groter. Je zit altijd met iemand waarvan je niet weet hoe die kan reageren of die zijn leven hier leeft, je kan worden samen gezet met iemand die zich helemaal niet hygiënisch onderhoud. Dus ik zit nu (hout vasthouden) in een solo-cel maar na dit gesprek kan dit veranderen, alles kan hier. Je mag u vooral niet op uw gemak voelen want als ze dat zien gaan ze iets veranderen. Hoeveel is er uniek van uzelf in de cel, kun je dat wat inrichten? Natuurlijk kan je uw cel inrichten. Ik heb het voordeel dat ik nog wekelijks een abonnement heb op een magazine. Niet dat ik daarvan veel gebruikt heb, maar vooral foto’s van mijn kind en mijn hond hangen daar omhoog. We kunnen het nog personaliseren. Als we dan over Haren spreken. Ja, dus uw lampen een beetje aanpassen zodat je het licht aan de tv kunt regelen. In Sint Gillis had ik een droogrekje gekocht, dat heb ik bevestigd aan mijn raam, eigenlijk kan en mag dat hier officieel niet, want daar zouden geen splijten zijn waar dat je dat tussen kunt bevestigen maar ja, het hangt mooi omhoog bij mij. Het is ook nog praktisch, omdat uw was beter droogt aan een raampje van 10 cm breed en twee meter hoog met gaatjes waar hij je moeite een sigaret doorkrijgt. Mmm wat nog… Je kan een bidtapijt kopen, zelfs al ben je geen Moslim maar dat kan je dan als gewoon tapijt gebruiken. Kartonnen dozen zijn niet toegelaten, maar als ze weten dat je iemand bent die geen dingen verstopt. Illegale dingen, dan laten ze dat ook soms toe. In mijn geval hebben ze dat gedaan en ik heb gewoon een kartonnen doos als nachttafeltje. Wauw. Maar dat zijn zo van die dingen die u cel persoonlijker maakt, uw douchekop die je dan een beetje kunt transformeren. Ik heb vooral het gevoel dat je hier leert om heel vindingrijk te zijn. ja ja ja, mijn beddengoed maak ik vast met sluitingen van rijstkoeken zodat dat mooi opgespannen blijft want die matrassen zijn natuurlijk geen standaardmaat en ik zeg het; ik slaap er nu 5 maand op en na twee maanden was die al door gelegen dus… De kwaliteit is ook niet over nagedacht, zelfs een emmer is hier minder kwaliteit als in Sint Gillis en Vorst. Als je niet oppast en je zet hem in de weg, dan plooit die emmer gewoon bijeen, dat is niks kwaliteit.

  • 1887 - 15 - BNA-BBOT
  • Een groot voordeel ook buiten de douche: wij hebben een microgolf. Maar dat wordt dan ook weer gebruikt in de andere richting; wanneer de etens-bedeling niet op tijd is en dan zeggen ze, ja, kunt het toch opwarmen? Maar als je uw lepel recht kunt zetten in uw soep of saus dan kan je dat in de microgolf zetten en da wordt misschien een beetje platter maar dat gaat geen wonderen verrichten. Ook een voordeel, in Haren: we hebben hier waterdispensers. Maar die staan beneden, dus dan moet je weer zorgen dat je niet vergeet om een lege fles water of een lege fles cola mee te nemen. Die je hier koopt natuurlijk. Waar ik ook de waterkoker vul, wegens kalk in de waterleidingen, er is heel veel kalk hier. Wat ik ook niet snap dat ze dat niet aangepakt hebben. Dus ik onderhoud dat en dan ben ik ook verplicht om regelmatig azijn te kopen om dat zelf wat te ontkalken. Zoals men algemeen weet, men wordt hier creatief. Als gevangenen kan alles van pas komen, dus als wij dozen, krijgen die getapet zijn met scotch, ik recupereer dat. Dat kan voor alles dienen, foto’s op hangen etc. Lege flessen recupereren wij, zakjes voor in de vuilbakken worden door mij gebruikt, dat zijn de broodzakken. Want anders moet je dat kopen en dat zijn ook weer enkele euro's per maand. Want het leven in de gevangenis is veel duurder dan buiten. En hoe komt dat? Omdat je buiten een inkomen hebt en hier heb je dat niet. Je wilt u eigenlijk een beetje comfort geven door u een fles cola te kunnen aanschaffen of u een pakje chips te kunnen aanschaffen. Dat zijn allemaal van die dingen die u in een gevangenis eventjes blij maken. Zelfs als mijn schoonmoeder mij verse lakens meebrengt die ruiken naar wasverzachter, ik kijk daar naar uit. Dat is echt. Zulke dingen kunnen we naar uitkijken. Tweemaal per week krijgen we verse handdoeken dus 1 kleine, 1 grote en een washandje en soms keukenhanddoeken als die er zijn. Ik heb twee grote handdoeken op mijn cel want ik maak mijn bed graag strak op s ’ochtends en als ik dan TV kijk wil ik toch iets over mij leggen maar dat mag dus niet, dat zijn zo van die regels; je mag maar 1 handdoek hebben dus als er controle is moet je zorgen dat die handdoek daar niet ligt. Of je moet het leggen waar het te hoog of te laag is want dan moeten ze bukken of iets pakken om op te staan en dat doen ze niet. Enkel als er een vermoeden is van drugs of gevaarlijke dingen dan gaan ze uw cel binnenstebuiten draaien of zelfs naakt foerieren, wat ze bij mij ook al gedaan hebben.

  • 1887 - 16 - BNA-BBOT
  • Dan ga ik terug naar Sint Gillis naar de corona tijd. Toen waren de wandelingen door de coronamaatregelen, ik denk per 6 of 7 personen altijd dezelfde bubbel. Dus mijn wandeling bestond uit een Albanees, ik, een Roemeen en 3 Arabieren. In de apenkooi noemde wij dat of ook wel een taartpuntje genoemd. En op een gegeven moment want ik draag wel een bril, maar mijn ogen zijn heel goed qua verzicht en zie ik op het metalen grill werk aan de wandeling zie ik een tennisbal liggen. Ja tof hè? Daarmee zouden we misschien kunnen voetballen ofzo. Maar ik zie ook dat daar plastic folie rond is. Dus ik begin mijn rekening te maken. 1 plus 1 is 2. En ja ik zeg tegen die andere mannen “zeg, zie je eens wat daar ligt?” Oh ja, zij waren ook direct mee. Dus als er zoiets gevonden wordt in Sint Gillis of Vorst. Dan zit daar meestal een cadeautje in van buitenaf. Dus ik zeg tegen de jongens, ik zal mij in het puntje van de taartpunt zetten waar de supervisie zicht had op de wandeling, voor het raampje en als ze kijkt dan verwittig ik jullie. En vooral die jonge Arabieren, dat waren sportievelingen. Die deden elke een dag hun sportieve handelingen aan dat metalen hekwerk dus ik zeg “fait comme tu fait des sports” en ik als ik u waarschuw dan doe je alsof je moe bent of dat je eventjes rust. Maar die jongens waren heel enthousiaste en ze waren -excuseer voor mijn taalgebruik- als apen tegen die metaaldraad aan het stampen om een kleine opening te maken om die bal er door te trekken. Met als gevolg we krijgen hem te pakken maar de cipier heeft dat natuurlijk gezien door hun apenstreken. In mijn geval, ik was toen nog maar net binnen en normaal krijg je tabak om te roken. Maar ik had die al 3 à 4 weken niet gekregen. Dus die inhoud van die een bal wordt verdeeld en u kan raden wat daarin zat. Het is groen en het ruikt niet slecht. Dus ik had wel een leeg pak sigaretten. Zo leeg pakje van Marlboro. En ze vullen daarmee 1/3 met van die groene kruiden. Maar doordat ze de aap uithingen, wij komen binnen en; naakt foerieren; zonder boe of ba, echt denigrerend. Diezelfde dag wou ik eerder een extra zakje suiker uit de doos pakken van de cipier omdat ik gezien had door mijn luikje dat sommige aan de overkant 3 zakjes per persoon krijgen in plaats van één. En hij bij kwam bij mij, ik was een van de laatste cellen en ik zei, mag ik ook alstublieft? Al is het maar één zakje meer hè? Dat ik er twee heb in plaats van 3, want ik drink zwarte koffie. Ik had nog geen toegang tot melk dus ik heb uit die doos een extra zakje willen nemen op dezelfde dag als dat we die bal gevonden hadden dus wat hebben ze met mij gedaan? 3 dagen cachot. In daar in dat rapport dan gezegd; ookal zat er paardenhaar in die in die een bal, ik had het nog opgerookt doordat ik al 4 weken geen een tabak had, door hun fout. En zo heeft de directie dat ook genoteerd. Maar zoals ik al zei had ik het respect gekregen in Sint Gillis van bepaalde vrouwelijke cipiers omdat ik hun had geholpen van mijn foefelende celgenoot. En ik ben dan in het cachot gevlogen en het was één van die cipiers, een heel klein madammeke. Ik ken haar naam niet meer sorry, ik heb problemen met mijn geheugen hier. Zij moest mijn cachot voorbereiden en dat is mijn geluk geweest. Die heeft daar een boek gelegd, twee flessen water, oude kleren van de gevangenis want ze steken u daar bloot in en je moet daar uw plan trekken. Ze heeft zelfs de verwarming opgezet. Drie dagen hoor je mensen schreeuwen, bonken, bidden, het cachot is een hel gewoon. Tot op het gegeven moment dat ik zelf begon te neuriën om mezelf en de andere bezig te houden. En ja, na drie dagen kom je daaruit en je moet daar een maand van recupereren. Dat is echt een mindfuck, ookal ben ik daar min of meer goed gevallen omdat daar die cipierster “ illegaal” mij had geholpen. Ik kon mij toch toedekken met en oude pull van de gevangenis. Ze had zelfs nieuwe sokken klaargelegd en een dekentje, zo een groen army fleece deken. Maar toch heeft mij dat getekend, nog altijd. Want hier noem ik dat luxe cachotten, ik weet hoe ze er in elke blok uitzien. En ze zijn luxe, maar dat wilt niet zeggen dat ze daar niet mensen kunnen in breken want een cel mag zo mooi zijn dat je wilt maar het is de vrijheid dat ze ontnemen en de manier waarop ze u behandelen dat u psychisch kraakt. Ze maken niet. Want je kan hier niet gemaakt worden, niet gerepareerd. De psycholoog die ik hier heb. Ik noem hem de mens die op zijn pensioen aan het wachten is. Trekt helemaal op niks die is letterlijk en figuurlijk op zijn pensioen aan het wachten. Die helpt u niet. Zoals ik al zei je moet formulieren 4 of 5 keer invullen. Hij weet dan zelf niet of dat hij ze ingescand heeft. Dat is nu eenmaal de gevangenis.

  • 1887 - 17 - BNA-BBOT
  • Er bestaat hier veel respect onder gedetineerden. Er zijn er die nu ook aan het binnenkomen zijn. Nieuwkomers en jeugdigen, want de mannen van Vorst zoals hier genoemd; die worden aanzien als een van de meest respectueuze ten opzichte van alles onder mekaar, maar ook tegenover de cipiers. Voorlopig staan we daar nog bekend voor, want we zitten hier van Vorst in één of twee afdelingen en de cipiers zeggen dat zelf; jullie zijn de kalmste en de meest respectueuze eenheid. Maar het kan het wel echt ontploffen en voorbeelden zijn het gebruik van de keuken beneden, het niet krijgen (nog altijd niet) van wc papier. Tijdens de ramadan was er dan ook eten dat niet op de bepaalde juiste tijden voor die gasten bedeeld werd etc. Wij doen zelf voorstellen maar daar wordt niet naar geluisterd. Want als je een voorstel doet, moet het win win situatie zijn of tenminste winsituatie voor de supervisie anders bereikt je hier niks. Maar als je iets kunt voorstellen waar een cipier minder van moet werken of minder kopzorgen heeft. Dat zal het 9 op de 10 geaccepteerd worden. Maar als je er zelf baat uit haalt. Nee. afscheid Ja, gaan jullie dan subiet naar het frietkot en smijt je het over de muur, hè? In vorst gebeurde dat; Quick en friet werd over de muur en appelsien met drank in. En komt dat dan bij de juiste? Je natuurlijk er wordt gecommuniceerd achter de muur he.

#1682
1886 - Exit

Interview met een gedetineerde in de gevangenis van Haren. Overheen de periode 2022-2024 is BNA-BBOT met Exit aanwezig in de gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael. In Exit creëert ... (voir plus)
Interview met een gedetineerde in de gevangenis van Haren. Overheen de periode 2022-2024 is BNA-BBOT met Exit aanwezig in de gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael. In Exit creëert BNA-BBOT een artistiek geluidsprofiel van de gevangenissen. Een participatief proces dat tot stand komt in samenwerking met gedetineerden, cipiers, directie en buurtbewoners. De gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael verhuizen naar het grote gevangeniscomplex in Haren. Met Exit begeleiden we de sluiting van de drie Brusselse gevangenissen door het in kaart brengen van kleine en grote gebeurtenissen, verhalen uit het verre en recente verleden en field recordings. Veel geluiden die nu in de gevangenissen te horen zijn, zullen verloren gaan tijdens de verhuis naar en de modernisering van de gevangenis in Haren. Het doel van dit project is het creëren van een auditief archief van de drie sites, het bewaren van verhalen en geluiden en het ontsluiten ervan voor een publiek via klankinstallaties in de gevangenissen in de periode na de verhuis. De installaties zijn site specifiek en immersief en onderzoeken de akoestiek, architectuur en materialen via geluid en maken deze toegankelijk voor het brede publiek. Samenwerkingen: De Rode Antraciet, de Gemeentelijke Bibliotheek van Sint-Gillis, de Gemeentelijke Bibliotheek van Vorst, La Fonderie, BRUZZ, De Vlaamse Gemeenschap.
  • 1886 - 01 - BNA-BBOT
  • Ik ben Matthias. Ik zit hier sinds augustus in de gevangenis. Het is ook de eerste keer voor mij dus het is very creepy allemaal. Ja, dat is moeilijk uit te leggen denk ik. Ook in Sint Gillis. Dat was gewoon de hel. Omdat je daar gewoon wordt ingesmeten. Ze vertellen u niks. Je moet alles zelf ondervinden. Alles zelf merken. Ik heb daar veel zelfmoorden meegemaakt ginder in Sint Gillis. Als je dat dan 's nachts hoort, dat doet iets met een mens. Dus ja, dat was een minder toffe ervaring natuurlijk. Die persoon die in het nieuws is geweest die zichzelf in brand had gestoken, die zat twee cellen naast mij. Dat zijn geluiden die je niet rap vergeet, ik zal het zo zeggen. Hier valt het nu we al beter mee, qua hygiëne en enz. maar daarvoor was het echt hellhole. Ik werkte daar in de keuken voor de officieren. We hebben daar op 1 week tijd 3 verschillende dieren binnen in de keuken live meegemaakt. Eerst was het een kat die door het plafond was gezakt. Dan was het een duif, en dan de derde, in diezelfde week was het een rat. Maar ja, ze deden daar ook niets aan onderhoud aan het gebouw. Dus je hebt eigenlijk de vleugel waar dat de keuken was, dan had je een andere vleugel en daartussen was er eigenlijk gewoon allemaal onkruid en afval en da lag daar en niemand deed daar iets aan en daar komen beesten op af. En als je dan het keukenraam open zet dan was dat maar een kwestie van tijd voordat die beesten binnen zaten. Hygiëne daar trokken zij hun niks van aan. Ik heb daar ook geweten in Sint Gillis, de eerste week dat ik daar zat, hadden ze mij in een solo-cel gestoken. Die WC werkte niet. Ik heb dat dan aangegeven via rapport. Ze zijn een week later komen kijken en hebben ze mij gewoon gezegd; ja dit moeten we vervangen, maar daar hebben we nu geen tijd voor of geen goesting voor dus trek uw plan. Dat was echt een reality shock. Ik had toen ook van mening; oké dat ze mij van mijn vrijheid beroven. Dat is één ding. Maar dit is een straf op zich, een extra straf en dat hoort niet. Ik heb daar veel over nagedacht. Als je bijvoorbeeld een dier zou behandelen. Hoe dat je daar behandeld wordt? Ik denk dat je ook de gevangenis in vliegt voor verwaarlozing van de dieren. Maar met de mens mag dat allemaal daar hebben ze allemaal geen probleem mee. Dat ja, dat was Sint Gillis natuurlijk, hè. Maar hier spelen ze er ook mee ze. Het is oké, het is hygiënischer natuurlijk maar hier ben je ook een nummer. Het warm eten. Wij krijgen dat om 5 uur 's avonds, maar staat al van in de middag eigenlijk op de sectie in zo aux bain marie. Maar ja, als je vis hebt of zeevruchten waren het onlangs. Ja, als je die pot opendoet, dan weet je al genoeg natuurlijk. Dan ruik je al van mijlen ver dat je denkt van oké, als je dat eet dan is dat gewoon ziek worden. Dus ja, ik weet niet, er is een groot verschil tussen Sint Gillis en hier dat moet ik wel eerlijk zeggen, hier is het wat draagzamer want die hygiëne doet veel. Dat doet al heel veel, maar ja. Same shit, different place. Meer kan ik eigenlijk niet zeggen over de gevangenis daar en hier. Mensen dat daar rondliepen waren ook wel gefrustreerder dan hier. Dat merkte ik ook. Want ik werkte daar dan in de keuken en dan mochten we normaal gaan zien elke dag douchen. Dat was één van de voordelen als je daar werkte. Maar dan waren de douchen kapot en dan mochten we gewoon niet meer gaan douchen. Maar ja, je staat daar wel mensen hun eten klaar te maken. We moesten dan ook frieten bakken of vlees bakken, dus je komt daar buiten je stinkt dan vollen bak naar alles en je mag u niet wassen.

  • 1886 - 02 - BNA-BBOT
  • Uiteindelijk zit ik nu een jaar en half in afwachting, gewoon omdat ze mij vergeten zijn. Ze zijn mij vergeten over te brengen naar het gerechtsgebouw en dat twee dagen na elkaar. Ze hebben mij naar daar gebracht de eerste dag, maar dan zijn ze mij vergeten in de cel beneden in het gerechtsgebouw. Dan heeft mijn advocaat gezegd; nee, dat klopt hier niet. We moeten zo rap mogelijk terug een nieuwe datum krijgen en ze hebben daar hun fout toegegeven en zeiden dan; Binnen twee dagen mag hij al terugkomen. Dat is goed, dus ik heb hier dan ook iedereen ingelicht, maar dan was hier de griffie vergeten om mij in te boeken voor het transport, dus dan heb ik terug hier gezeten, wachtende wachtende wachtende. Dat was vorig jaar december 2022. En dan zei de rechter; we gaan het opnieuw behandelen in februari 2024. Dit is eigenlijk een kleine straf. Het is niet 5 jaar, het is 3 jaar en half, 30 maanden daarvan is nog niet uitgesproken. Maar ze zien ze hier wel als actief, dus als dat daar helemaal anders uit draait, heb ik eigenlijk te lang in de gevangenis gezeten. Of, dan komen ze gewoon heel simpel af met “eigenlijk had je niet in de gevangenis moeten zitten.” Ja in principe zit ik nu al te lang. Want ze tellen nu 30 maanden mee op mijn moederfiche. Maar die 30 maanden zijn nog niet uitgesproken. En we zeggen dat ook van, ja maar, hoe kan dat? Want zeggen dan; het is niet definitief. Ik zeg; maar hoe kunt ge nu een gevangenisstraf moeten uitzitten die is niet definitief is? Ja, maar er is ergens een probleem, zeggen ze dan. Alleen komaan jongens, ik heb werk buiten, nog altijd, ze zijn op mij aan het wachten. Ja wachten, wachten, wachten nu. Je kan dan verlof aanvragen of uitgangsvergunningen. Dat kan ik niet vragen. Omdat ik niet definitief ben. Dus ik mag normaal al sinds vorig jaar september op verlof, maar ik kan dat niet vragen omdat ik niet definitief ben. Dus ja, ik hang ergens in no-mans-land. Dus ik moet nu wachten, gewoon wachten, wachten, wachten. Het is gewoon te gek voor woorden. Want dan zeggen ze tegen mij; oké het is niet definitief, dus je kunt niet op verlof. Maar als het is voor in de gevangenis te zitten dan is die niet definitief toch wel in de gevangenis zitten. Het draait altijd uit naar hun profijt en ik ben elke keer gedupeerd, (de dupe) elke keer. Dat ik dan ook zoiets heb van “ale waar zijn we mee bezig.” Maar kijk, ik houd mij rustig. Ik ga daar voor geen ruzie gaan maken met iedereen want ik weet dat dat mij toch alleen maar verder van huis gaat brengen. Maar ik vind het ja, Ik vind het gewoon niet logisch. Als ik eerlijk moet zijn, Ik heb geen goed oog meer op justitie of rechtvaardigheid. “recht in België is niet rechtvaardig”. Dat zijn dingen die ik echt totaal niet snap. Want dan heb ik hier al mensen leren herkennen. Er is hier iemand bijvoorbeeld, dat is een dealer; die verkocht aan kinderen, aan jeugd/jongeren, drugs, heroïne en zo echt zware drugs. Niet gewoon een jointje of zo. Die mag nu buiten met enkelband. Ik zit hier dan eigenlijk gewoon voor twee keer rijden zonder rijbewijs en ik zit hier bijna twee jaar in de gevangenis dan. Dan denk je komaan? Ik heb het ook tegen de psychologische dienst gezegd. “Ik ga hier slechter uitkomen dan dat ik ben binnengekomen.” Simpel. Jullie zijn gewoon met mensenlevens aan het spelen en ja, je kan daar gewoon niks aan doen. Niks. We proberen alles te doen, we hebben de procureur generaal ook mee in verhaal getrokken, nu zijn we daar ook aan het wachten op een antwoord, maar ja, dat blijft altijd maar duren. Normaal gezien moest ik al in oktober de eerste keer zijn voorgekomen voor het Hof van Beroep. Maar daar is dat toen niet doorgegaan omdat ze mij in Sint Gillis gewoon vergeten waren op te geven voor mijn beroep. Na twee maanden ben ik daar achter gekomen en heb ik gevraagd hoe dat kwam en ze zeiden “ah ja das onze fout”. Ik weet eigenlijk niet, wanneer kom ik buiten wanneer niet? En dat vind ik op zich dan ook weer een tweede straf. Waarom? Die onwetend, als je niet weet, oké, zo lang gaat het nog duren, dan heb je ergens iets waar je u aan kunt vasthouden. Maar nu, dat is gewoon… Niemand weet het, niemand kan mij iets zeggen. En ja dat is… als je mentaal niet een beetje sterk bent dan… Dan snap ik waarom dat mensen… Ja, ik heb hier nu veel buiten de gevangenis nog om voor te gaan. Maar ja, ik snap wel dat veel mensen hier zelfmoord plegen. Je wordt gewoon in die richting geduwd. Ik heb daar nooit begrip voor gehad voor mensen die zelfmoord plegen. Maar als je hier hebt gezeten dan snap je wel waarom dat die dingen gebeuren. Of waarom dat cipiers worden aangevallen. Nu ook ze hebben thuis al een enquête gedaan om te zien of het verlof in orde zou zijn. Alles is in orde. Justitieassistenten heeft alles al goedgekeurd. En wat zeggen ze hier dan? Ja, maar ja, is dat niet definitief, dus we kunnen daar momenteel nog niks meer doen. We zijn nu al van december vorig jaar bezig met een enquête te doen. We zijn nu mei. We zijn 5 maanden verder en ze zijn nog steeds niet klaar. Ja, ik zeg het hoe, braver dat u gedraagt in de gevangenis, hoe minder ver je raakt. Dat is één van de dingen die ik hier heb gemerkt. Maar ik ga me daar niet aan laten vangen, want ik ben zo niet, dus ik ga mezelf niet veranderen daarvoor. Maar ik merk wel; de mensen die hoog van de toren kraaien, die krijgen veel rapper dingen gedaan. Dan als je gewoon ja knikt en beleefd blijft, dan blijf je wachten. Dus ik weet ook niet wat dat de vooruitzichten zijn. Dat vind ik eigenlijk wel jammer, want je weet het niet. Ik kan elk moment vrijgelaten worden. Maar ik kan ook wachten tot februari. Waar ik een beetje bang voor ben is dat ze daar gaan zeggen; de rechtbank heeft niet de middelen om vandaag een uitspraak te doen, dus we gaan het terug verzetten. En als ze dat terug verzetten, ja, dan blijf ik hier gewoon weer in afwachting zitten en ik kan geen kant uit. Dus als ze dan zeggen; nog een jaar erbij, dan zit ik hier een jaar bij. Wat ik totaal niet logisch vindt. Want dan heb je mensen die hier moorden begaan en die lopen hier na 6 maanden heel vrolijk buiten. Soms denk ik; ik had beter iets anders uitgestoken dan dit.

  • 1886 - 03 - BNA-BBOT
  • Gewoon. Betrapt Zonder rijbewijs? Ja en ik was mij er niet bewust van. Dat is dan uiteindelijk uitgekomen omdat ik een parkeerboete had. Maar ik rij met de auto van het werk, dus ja, ze hebben dat dan niet betaald. Dat is dan naar mij gekomen en dan was dat in één keer van oh, maar je had geen rijbewijs die tijd. En ik zeg jawel, jawel kijk. Toen hebben ze me daarop gepakt en dat was op twee verschillende dagen. Dus ze hebben gezegd, ah, twee keer. Ik was er zelfs niet van op de hoogte. Want ik had mijn rijbewijs zelfs nog bij mij in mijn bezit. En het was gewoon niet geldig? Op de telefoon tijdens het interview: Alarm, code oranje. Dat is niks, dat is gewoon om te laten weten dat er een agressies is ergens. Ik weet ergens dat als ik nu begin te schreeuwen of te doen, dat gaat alleen maar in mijn nadeel spelen. Want dan ga ik strikt zitten op de cel of dan ga ik minder bewegingsvrijheid hebben. Ookal ben je in uw recht, ookal heb je gelijk. Je gaat de strijd winnen, maar niet de oorlog. Dan gaan ze u toch sowieso terugpakken op een of andere manier de cipiers hier. En er moeten maar twee cipiers rapportjes schrijven dat je iets mis hebt gedaan en het is van dat en ja ik gun hun da gewoon niet. De hoop ja, ik hoop altijd voor buiten. Dat is de enigste houvast die ik heb. Af en toe zie ik is mijn vriendin, want ja, verdere familie zie ik niet. Dat is de enigste persoon die ik zie. Dus mijn eigen kinderen, mijn ex vrouw die heb die nu ondertussen al bijna 10 maand niet gezien. Ik heb er al naar gevraagd, mijn vriendin heeft ook al proberen af te spreken dat ze iets met de kinderen kon afkomen. Maar mijn ex, ze houdt gewoon alles tegen. Ik wil wel bellen, maar als ik dan de vraag krijg van mijn kinderen van wanneer kom je terug? Ik kan daar niet op antwoorden. Menselijkheid is er niet, menselijkheid is er niet. Als je dat dan zegt, aan de directie, dat is allemaal normaal. Want ik moet altijd lachen als ik kijk naar dat tv programma “recht naar de gevangenis.” Ik heb het gezegd, als ik hier buiten kom, ga ik ook een programma maken. Recht uit de gevangenis, de naakte waarheid van de gevangenis, en niet hoe dat ze het tonen op camera. Want er zijn heel grote verschillen. Als je dan ziet hoe dat het voorgesteld wordt op de media. Mijn zus, Ik had ze aan de telefoon voor haar verjaardag en ze zei ook tegen mij “amai das daar precies een hotel.” Dat moet je er ook niet van verwachten. Langs de andere kant, ik zie dat positiever omdat ik daar 4/5 maanden in Sint-Gillis heb gezeten. Als je hier op de wandeling loopt bijvoorbeeld is het wel al properder. Je loopt niet tussen vuil, je loopt niet tussen ratten of duiven die half zijn opgegeten door ratten. Dat ligt daar gewoon zo. Want als je daar sport op de wandeling, dan is dat goed om ziek te worden. Hoeveel bacteriën hangen daar en als je dat dan aankaart met die van de veiligheid, wat zeggen ze dan? Ja. Het is een fout van de gedetineerden, omdat ze hun voeding naar buiten smijten door het raam. Oké, ja dat er in één vleugel zotten zitten die dat doen, maar moet daarvoor iedereen zijn gezondheid naar de vaantjes gaan gewoon omdat er daar een paar excentrieke zitten? Dat snap ik niet dat, dat is te gek voor woorden. Sint-Gillis, ik kan er een boek over schrijven.

  • 1886 - 04 - BNA-BBOT
  • En uw familie, het duurt heel lang tegen dat je in Sint-Gillis geraakt. Het is niet ver, maar het is gewoon het verkeer, de drukte. Dan parking vinden, komt je daar aan de deur. Dan is het opeens; nee sorry, het is strikte beweging, iedereen moet terug naar huis. Dat is onmogelijk, hè? Maar dat was daar echt heel vaak. Het enigste geluk dat ik daar had was dat ik werkte in de keuken. Zodat ik een beetje deftig eten had. Dat was daar wel het goeie. Nu heb ik hier ook een jobke, dus ik hou me wel bezig. Ik heb het nogal moeilijk op feestdagen. Met Kerstmis had ik het heel moeilijk. Normaal ja, Kerstmis dat is eigenlijk de enigste feestdag die ik vier. Dat is de enigste periode dat ik tof vind in het jaar. Nu hier zit ik natuurlijk alleen op cel, dan wordt je wel wat zotter. En dan mijn 40e verjaardag gevierd in de gevangenis, dat was ook een domper. Dat was ook wel minder natuurlijk. Het probleem was dat je u moest inschrijven voor bezoek ginder en ze werkte daar niet toen, want het was om de 5 minuten staking. Dus om binnen te geraken, dat was eigenlijk ondenkbaar, dat lukte niet. Ik zeg het ja voor dat rijden zonder rijbewijs, ik wil daarvoor echt wel gestraft worden. Het is nu niet dat ik mijn straf daarin wil ontlopen. Maar om dit helemaal mee te maken, dat vind ik er toch wel dik over. Hier gefrustreerder uitkomen? Ik denk heel vaak, Ik denk van alle mensen die hier buiten komen dat er heel veel mensen gefrustreerd buiten gaan. Ik weet dat je moet wachten. Ik ben niet de enigste die hier zit in de gevangenis, dus ik weet dat de psychosociale dienst ook heel veel werk hebben. Dat snap ik wel. Maar ze zijn nu 5 maanden bezig met één dossier voor mij. Ik had de strafuitvoering-rechtbank gevraagd voor een vrijlating of een enkelband ofz. wat zeggen ze; nee, de directie kan geen positief advies geven omdat ze gewoon geen dossier hebben van de psychosociale dienst. Dus zij kunnen eigenlijk niks niks niks doen. Re-integratie? Nee, dat is er niet. Eigenlijk zou het de bedoeling moeten zijn dat je hier als een betere persoon uitkomt. Maar je snapt waarom dat veel mensen na hun tijd in de gevangenis eigenlijk heel rap resideerden. Dat is gewoon door één feit; hoe dat je hier behandeld wordt. Dat mensen zeggen weet je wat; laat het zo, ik zal wel mijn tijd uitzitten en gewoon gefrustreerd buiten komen. Dat is ja dat ik snap dat niet. Ik snap dat niet. Interviewer: Ik vind het een bizar gegeven dat iemand die twee keer of zelfs 10 keer rijdt zonder rijbewijs, zolang dat die persoon kan rijden, ben jij geen gevaar voor mij, nog voor de maatschappij, dus ik snap het sowieso al eigenlijk al niet. Je haalt iemand weg uit zijn vrijheid, omdat die iets heeft gedaan dat niet gevaarlijk is door andere mensen aan zich maar creëert Potentieel iemand die wel… En dan snappen ze niet dat die olifant dan uiteindelijk achteraf een stier wordt. Omdat je die mensen gewoon aan hun lot overlaat. Als hier iets vraagt, deftig of beleefd…

  • 1886 - 05 - BNA-BBOT
  • Nu ook de TV is betalend geworden sinds februari. Dus wij moeten nu betalen om TV te kijken, 60 cent per dag. Sinds dat we die betalen blijft de TV constant haperen. Daarvoor hadden we ondertitels of een taalkeuze dat we konden verzetten naar Frans of Engels, de originele films of dan in een andere taal. Maar dat hebben we niet meer. Ik heb het nu al 6 keer aangekaart met de directie, met de boekhouding. Je krijgt gewoon geen antwoord. Maar ja, je moet ondertussen wel blijven betalen. Je moet betalen voor iets wat eigenlijk niet werkt. Hoeveel verdien je als je hier werkt? Een euro en 10 per uur. Want ik kan mij voorstellen dat mensen denken aan 60 cent voor een dag TV, dat is toch niks, maar als je dan € 1,10 verdient op een op een uur. En dan de helft van de tijd klopt de rekening niet. Omdat er dan uren niet bij zitten. Vrijdag was mijn eerste werkdag. En normaal gezien maken ze zoiets van een 10 à 15 doosjes per dag en dan rond de 10 doosjes zit je aan de 7 à 8 euro. Dus ik heb de vrijdag echt wel van in het begin tot het einde hard werken, werken, werken, dus ik had 26 dozen gemaakt. Ik had dat uitgerekend ongeveer geteld en ze zeiden tegen mij; 40 cent per doosje dat je maakt. Maar dan moet je alles doen; overal stickers op plakken etc. Dus ik had uitgerekend dat voor 1 dag te werken ik iets van een 10 euro had verdiend op die dag. Maar dan moet je er echt wel voor werken, niet normaal. Ik heb dan der straks ook eens gevraagd aan die verantwoordelijke; kan je mij nu exact de eenheidsprijs geven van zo een doos. En die zei; ja, ik heb dan eens bekeken met die personen en die zeiden dat het voor vrijdag iets van een 5 euro was dat je zou verdiend hebben. Dat is al geen 20 cent meer per doos? Dus ja om daar duidelijkheid in te krijgen dat zal ook weer een taak zijn. Een zorgverzekering bedrijf, die hebben mij zelfs gevraagd om voor hun te komen werken. Dus die wouden zelf bij mij in de gevangenis een sollicitatiegesprek komen doen omdat het een knelpuntberoep is wat ik doe. Die die wouden mij zelfs aannemen ookal zat ik in de gevangenis. Dat maakte hun niks uit, omdat ze me echt nodig hebben. Nu. Ja. We weten het niet. Ik zit hier. We kunnen niks doen. Dat snap ik niet. Dat je dan mensen die eigenlijk niks hebben uitgestoken, of iets dat miniem is. Dat die dan moeten zitten. Ik bijvoorbeeld, ik kan perfect terug de maatschappij in en terug geld verdienen. De dag dat ik weer buiten kom, begin ik terug te werken, want mijn contract loopt nog altijd door. Nu het punt is in plaats van mij dan te laten werken. Nee, wat zeggen ze dan? Jij blijft hier, jij moet hier blijven zitten. Maar wat kost dat dan aan Belgische staat om mij een jaar hier te houden omdat ze twee fouten hebben gemaakt? En, wie betaalt dat? U en ik. En dan zit iedereen te zagen dat je op hotel zit. Maar de mensen die er iets aan kunnen doen… doen er niets aan. Dat is gewoon te gek voor woorden. Hier zitten veel mensen waar ik mee heb gesproken. Waarvan ik mij afvraag, jongens serieus zit jij daarvoor in de gevangenis? Wat de hel? En dan leest je in de boekjes. Bijvoorbeeld Guy van de Zande opgepakt, kinderporno, afspraakjes gemaakt met kinderen, die van big en betsy; net hetzelfde. En, die hebben geen één dag in de gevangenis gezeten. Die krijgen dan, wat is het 40, 50 maand met uitstel? Dat ik dan echt vraag van? Waar zit de logica? Waar zit de logica gewoon? Dat terwijl alle gevangenissen te vol zitten. Mijn advocaat heeft al 20 keer een beroepschrift ingediend aan de directie en zelfs aan de griffie, aan zoveel verschillende mensen. Een paar keer heeft hij gewoon de envelop teruggekregen, dus aangetekend heeft hij gewoon een envelop terug gekregen waar dat op stond. “Meneer is niet aanwezig in de gevangenis.” Waar zit ik dan? Waar ben ik dan? Hallo? PSD, - hebben mij onlangs ook zo een blad gestuurd; Ja, we gingen u normaal deze week komen opzoeken, het is niet gelukt om u te vinden. Maar nu zal het wel 3 weken duren, want ik ga in verlof en mijn collega gaat in verlof. Oké is goed na 3 weken, komen ze terug, maak ik van mijn oren. Dat is de enige dag dat ik is van mijn oren heb gemaakt. Waarom, zeggen jullie dat dat mijn fout is, terwijl ik hier was in mijn cel. Ik was hier, dus u kunt niet zeggen dat ik er niet was. “Ja, maar dat was door omstandigheden, met zo die alarmen enz. dus we zijn er niet geraakt.” Ja, oké, kunnen we dan nu verder doen? Ja, dat is een probleem, want de persoon die u assisteert die heeft nu in de in de paasvakantie haar enkel gebroken, dus die is nog eens 3 weken out. Dus we zijn weer een maand en een half verder en er is weer niks gebeurd. Ik kan perfect weer buiten komen en werken. Terug de staat eigenlijk verlichten. Dat jullie niet meer moet betalen om mij hier te laten zitten. Snap je, maar… Je zei helemaal in het begin dat je hier een nummertje voelde. Ja dat is, hier wordt gewoon niet naar de menselijke kant gekeken. Totaal niks, niks, niks, niks, niks.

  • 1886 - 06 - BNA-BBOT
  • Toen ik hier net was stond in het reglement; je mag een spelcomputer aanvragen. Dus had ik aan de directies gevraagd; wat mogen we vragen? Een PlayStation twee mag. Dus ik vraag dat aan via de officiële documenten. Het heeft in totaal 3 maand en een half geduurd voordat dat in orde kwam. Dan was er in de vorige sectie waar ik zat iemand in de cel onder mij, die zat bijna zo goed als elke week strikt, dus als die iets had uitgestoken of onbeleefd was geweest ofz. Die heeft zijn PlayStation aangevraagd; twee weken later heeft hij die PlayStation gekregen. Dat ik zelf tegen de directie zei; sorry maar jullie zien niet in wat een signaal dat jullie nu afgeven; je moet hier het varken uithangen, en je moet hier dingen slecht doen om iets gedaan te krijgen. Oftewel, willen ze het niet snappen. Oftewel, zijn ze niet bekwaam genoeg om te snappen. Ik weet het niet, Ik weet het echt niet meer. Dus ja, nu moeten we zien met mijn advocaat om mij vroeger buiten te krijgen. Hij zei me normaal gezien. Als je 1/3 al hebt gedaan, dus dat zou september zijn dit jaar. De directie zegt neen, het zal tot februari zijn. En men advocaat zegt dan ja, maar het is “wet le jeune” omdat je daar nog onder valt. Dat mogen ze niet zomaar weg wijzen dus dan moeten ze u eigenlijk in principe onder voorwaarden vrij Laten op 1/3. Dus daar gaat hij voor gaan, maar ja dus het is eigenlijk erg. Ik wil het heel graag geloven, maar al mijn hoop is eigenlijk weg. Ik heb geen hoop niet meer, want elke keer dat ik daarop hoop wordt dat gewoon teniet gedaan. Je kunt niks, ge kunt hier niet zot worden ook wat het gaat alleen maar slechter worden. Dus, maar ja, hoop ja, dat vervliegt gewoon. Want elke keer krijg je dan terug een slag in uw gezicht. Ja, elke keer.

  • 1886 - 07 - BNA-BBOT
  • Maak je hier vrienden? Vrienden, dat is eigenlijk een groot woord. Ik zeg het, ik heb hier buiten de gevangenis misschien en 5 vrienden. Ik heb heel veel kennissen. Maar vrienden heb ik er maar een vijftal, echte vrienden. Nu hier vrienden maken? Ja, ik weet het niet. Niet echt. Ik heb hier nog niet echt gezegd van oké, met die persoon wil ik hier buiten nog afspreken. Een schets van een dag dagelijkse om hier te wonen? Het zijn mensen waarmee je samenleeft. Dat is een beetje zo meer, zoals dat je in een B&B zou wonen of zo, snap je. Je hebt wel mensen rondom u. Het is geen familie of gerelateerd, maar je zit zo een beetje in hetzelfde systeem en je probeert elkaar misschien wel wat te steunen. Maar het is niet dat ik echt behoefte heb om met zo’n mensen hier buiten af te spreken. Ik ga niemand veroordelen. Maar mijn job laat dat ook niet toe om met zo een mensen rond te lopen, snap je. Want het kan ook zijn dat alles gewoon wegvalt, wat dat normaal de bedoeling zal zijn. Dan ja, ik ben manager normaal gezien ICT manager. Ik kom normaal altijd in grote bedrijven, heel medische bedrijven. Gaat dat nog mogelijk zijn, gaat dat niet meer mogelijk zijn? De toekomst; je weet het niet. Dat is weer die wetteloosheid. Onwetendheid, dat is wat mij nu het meeste kapot maakt hier. Dat is gewoon het niet te weten. Je komt dan vrij en J-je kunt je leven terug oppakken. Hoe hard is dit wel nog een blok aan uw been dan? Ja heel hard, heel hard. Ik zeg het ICT. Op een jaar tijd verandert er heel veel. En als ik dan hier vraag om een bijscholing, of dit of dat. Ze kunnen mij daar niet in helpen. Omdat ze dan zeggen, van ja, maar ja, het niveau dat jij hebt in dat werk is te hoog. Jij zou eigenlijk hier opleiding kunnen geven in ICT. Dat is niet aan mij, snap je? Toen dat met die TV hier alles misliep heb ik de mensen hier ook geïnformeerd door te zeggen ja hier zitten de fouten en dat moet zo. Ik heb daar wel goede rapportjes voor gekregen als ik dat nodig zou hebben voor strafvermindering. Maar ja, als ze blijven zeggen “niet definitief, niet definitief” mag ik nog zoveel goede rapportjes hebben, ik heb geen enkel slecht rapport, maar ze kunnen er niks aan doen. Totdat ze zeggen; Het is niet meer definitief en wie kan dat uitspreken; een rechter of procureur of magistraat, of wat is het? Want het Hof van beroep zelf daar is iemand die daar werkt en die heeft zelf ook al gezegd dat dit niet normaal is. Dit is niet juist. Dit zou eigenlijk in principe dat niet mogen, maar ja. Die heeft ook gezegd bij justitie is niks anders. Problemen, problemen, problemen, dus wat wil je dan, dat ze voor mij een uitzondering gaan maken? Nee. Maar ja, en dan wraakgevoelens. Soms denk ik wel zo van; ik ga die mensen hier allemaal ne keer goed liggen hebben als ik er buiten kom, maar ja. Dat kan je ook niet doen he, voor het zelfde geld zit je hier binnen de kortste keren terug. Ik heb het gezegd, dit is een once in a life time. Ene keer, nooit niet meer, nooit meer. Ik denk dat als ik zie dat het rood is om over te steken dat je vroeger dacht “er komt toch niks, ik ga toch vlug overlopen” ik durf zelfs dat niet meer. Gewoon omdat ik weet hoe het werkt. In het begin heb ik daarmee gelachen. Je weet wanneer je binnenkomt, maar je weet niet wanneer je buiten geraakt. Dat is het grootste probleem.

  • 1886 - 08 - BNA-BBOT
  • En wat is dat dan als je binnenkomt, wat moet ik mij daar bij voorstellen? Ja, ik was er niet van op de hoogte, dus de politie is mij dan bij mij thuis komen halen. Dat was de dag van mijn dochter haar verjaardag. Die zijn mij gewoon thuis komen halen en ze hebben mij dan overgebracht naar daar. Dan hebben ze mij daar gezegd; je krijgt enkelband want het is niet lang genoeg. Is goed ja. Dan zijn ze mij de week daarna terug komen halen om zogezegd die enkelband in orde te brengen. Wat hebben ze dan gezegd? Je bent een dag te laat, het verandert naar gevangenisstraf. Zomaar? En dan ben je gewoon niet meer thuisgekomen? Ik ben mezelf gaan aanmelden toen, want ze hadden mij gezegd dat ik moest teruggaan, voor die enkelband te gaan tekenen en blablabla. En dan was het van ja maar je moest hier de vrijdag zijn voor 3 uur ik zeg ja maar da lukte mij niet. Ik werk, ik kan dat niet zomaar? Het was ook niet afgesproken of zo. Nou ja pech zeggen ze dan. Dus je gaat naar daar voor een enkelband, en ze zeggen op dat moment, pech, je moet nu binnen.? Ja ik stond daar echt in shock. Ik had zelfs geen kleren bij. Ik had niks bij niks, niks, niks. Ik stond daar gewoon serieus? Wij gingen normaal een paar dagen vertrekken met de kinderen op camping. Dat is ook allemaal niet doorgegaan en sindsdien ben ik aan het wachten aan het wachten, aan het wachten. Om iets te weten. Maar ik ben er gewoon nog altijd niet wijzer uit geworden. Dus sinds augustus ja eigenlijk september, nee juli ben ik gedetineerd en ik weet totaal niet hoe lang dat nog gaat duren, of wanneer het gedaan is. Mijn advocaat zegt “ze kunnen u maximum zo lang houden.” Maar ik weet het op den duur niet meer, ik geloof het niet meer. Het is een beetje de goedheid in de mensen die wordt teniet gedaan, want als ik hier buiten kom… vroeger was ik nog behulpzaam of dit of dat maar nee, sorry. Dat gaat gedaan zijn.

  • 1886 - 09 - BNA-BBOT
  • En ondertussen heeft u uw kinderen ook al zo lang gewoon niet meer gesproken of gezien? Nee. Want ik had gevraagd om verlof te kunnen krijgen, gewoon voor de feestdagen dan. Maar ja, niet definitief, we kunnen niks meer doen. Dus ze zeggen eigenlijk tegen mij; als je nu schuld bekent, dan zit je definitief en dan mag je naar buiten met een enkelband. Of dan mocht ik eigenlijk de gevangenis verlaten. Maar ik moet eerst gaan zeggen dat ik iets heb gedaan wat ik niet heb gedaan. Nee sorry, ook al betekent dat mijn vrijheid? Nee, dat is een nee. Dat klopt niet. Wat willen ze dat je zegt dan? Slagen en verwondingen. Ja, dan hebben ze daar ook nog bij gekletst, dus ze hebben alles gewoon opgeteld. Zodat ze konden zeggen; nu is het boven 3 jaar. En het heeft er niks mee te maken. Daar is zelfs nog geen uitspraak voor geweest. Dat is gewoon een mondelinge verklaring. Er is zelfs geen bewijs, er kan geen bewijs zijn, want er is niks gebeurd. Dus daar hebben ze mij voor beticht. Iemand is dat bij de politie gaan zeggen dat ik die had afgeslagen. Ik ben daarvoor op gesprek geweest bij de politie. Ik heb ook gezegd; laat die testen, laat die naar een dokter gaan voor een medisch verslag. Niks; gewoon op een audiovisueel verhoor ben ik zogezegd veroordeeld. Ik zeg ja, maar dat klopt hier allemaal niet. Mijn advocaat zegt ook, what the hell? Maar dus ik was niet aanwezig op de zitting, omdat ik er dus niet van op de hoogte was. Eigenlijk is het punt zo; ik ben bij mijn vriendin gaan wonen omdat mijn huis op die moment onbewoonbaar ging verklaard worden. Dus ik kon daar niet met mijn kinderen verblijven. Langs mijn eigen kant ergens wel mijn fout omdat ik niet dagelijks mijn post ging checken enz. dus daar is iets binnengekomen en ik was er niet van op de hoogte. En dan is eigenlijk alles in één keer gevallen. Gewoon ja dat was in één keer; boem. Dan was het tijdelijk in beroep gaan. Ik had een verzet aangetekend. Daarmee zijn we begonnen, verzet aangetekend. Dus mijn advocaat had verzet aangetekend. Maar de griffie in Sint Gillis had tegen mij gezegd; “Je moet dat zeggen. Je moet dat zeggen” dan ben je binnen de twee weken buiten. Ik ken niks van het rechtssysteem, vraag mij alles van computers, daar kan ik u antwoorden op geven maar rechtssysteem niet, dus ik luister, ik doe dat. En wat zegt de rechtbank; ah maar meneer, u hebt twee keer verzet aangetekend. Ja, dan is dat ontvankelijk. Kunnen we niks meer doen. Oké dan moet je beroep aantekenen, dus nu hebben we dan een beroep aangetekend, maar ja… Als ik nu zou zeggen van hé, Ik heb dat gedaan. Dan ben ik eigenlijk in principe morgen buiten. Had ik nu 6 maand minder gehad, had ik ook geen ene dag in de gevangenis gezeten. Alles tot 3 jaar is niet uitvoerbaar, zeggen ze dan. Men advocaat zegt ook dat die 30 maand sowieso gaat wegvallen, want er is geen bewijs. Maar ja, dan valt die 30 maand weg en is het eigenlijk gewoon 12 maand, dus dan was het niet uitvoerbaar geweest. En als ik dan tot februari zit te wachten, heb ik eigenlijk 19 maand gezeten, dus 7 maand te lang. Als je die 12 er dan van aftrekt, heb je zo lang gezeten voor niks. Nou, we zullen zien. We zullen zien wat dat geeft dan. Ze zeggen ook “ja maar dan kan je de staat aanklagen!” Waarom zou ik dat doen? Ik heb er gewoon geen vertrouwen niet meer in. Dan ga ik nog liever in de plaats van € 15.000 aan mijn advocaten geven gewoon naar het buitenland. Ik heb altijd gewerkt, nooit een dag gedopt of niks, nooit geprofiteerd van het systeem. En dan wordt je zo behandeld? Laat zitten dan. Trekt u plan.

  • 1886 - 10 - BNA-BBOT
  • Bezoek krijgen in Haren? Hier is het veel beter. Omdat de bezoeker zich hier gewoon kan aanmelden. En kwartiertje later zie je elkaar. Maar daar was dat echt aanvragen, goedkeurig dan is die goedkeuring er niet. Ik woon hier 5 minuten vandaan. Vroeger moest je naar Sint Gillis, dat is een uur en half onderweg, nu is het eigenlijk 5 minuutjes van hier. Als ik hier buiten kom, kan ik gewoon te voet ik naar huis. Is dat niet heel raar? Dat is heel raar, ja. Omdat ik hier heel veel herkenningspunten heb, zoals de kerk. En dan zie je dat en je weet waar je bent, je kan u echt situeren. Ik heb de gevangenis hier nog zien opbouwen. Ja dat is echt freaky. Maar ik vind wel al beter dat ik weet dat ik dicht bij huis zit dan in sint-Gillis. Het is echt heel raar. Ik ben eigenlijk heel dicht bij huis, maar toch kei ver. Ja, dat is echt heel erg. Bij de opbouw was het altijd zo; kijk maar die gaan daar goed zitten. Die mannen die gaan daar goed zitten, en dan uiteindelijk zit ik er zelf. Dat is echt wel wow. Als ik bijvoorbeeld in de cel van mijn medegedetineerde door de ruit kijk, dan kijk ik recht op een gebouw waar dat ik heb moeten werken in ICT. Dus dat weet ik van oké, ja, die persoon zit daar, die zit daar, die zit daar. Dat is raar. Ik leef voor mijn werk snapje. Dus je ziet uzelf daar eigenlijk staan, maar je kan geen kant uit. En je weet wat daar allemaal gebeurt, welk werk dat is. Dat is wel moeilijk. Nja; niks aan te doen, wachten. Wachten, wachten, wachten. Meer kunnen we niet doen. En zot worden. Ik probeer zoveel mogelijk mezelf af te sluiten van de buitenwereld. Hoe minder dat ik weet, hoe beter. Dan kan ik het me ook niet aantrekken. Ik denk altijd: er komt een dag dat ik hier buiten loop. Daar trek ik me wel aan op, er zijn veel mensen die het vele erger hebben dan ik. Mijn vrijheid is nu misschien beroofd. Ja, oké. Maar er zijn mensen die nu op hetzelfde moment in een ziekenhuis zitten met hun kinderen en horen krijgen dat hun kind leukemie heeft of dat hun kind misschien nog maar 6 maand gaat leven. Dat is veel harder dan waar ik nu inzit snapje. Ik weet, ik kom hier buiten. Ik heb nog een leven voor mij. Maar die mensen die zouden heel graag willen wisselen met ons en zeggen; ik wil daar gerust een jaar gaan zitten als ik dan weet dat de gezondheid van mijn kind dan inorde is. Dat zijn dingen waar je u aan vasthoudt of wat het voor mij iets makkelijker maakt in mijn hoofd. Maar het is niet altijd zo denken. Het is op de momenten, zoals de verjaardagen en Kerst enz. dan hakt het er ook in. Je kan wel rationeel denken, maar tussen het denken en het voelen is toch nog een groot verschil.

  • 1886 - 11 - BNA-BBOT
  • Die verjaardag en Kerst hoe was je dag? Je stond op en wat dan? Ja, ik ging werken. Voor een euro per uur mij laten af kafferen. En dan s ’avonds gewoon terugkomen douchen, eten, slapen. Ja voor mijn verjaardag was het nu minder. Omdat het mijn 40e verjaardag was, ik had van alles gepland. We gingen normaal de Fjorden gaan doen enz. Noorwegen, Zweden, die kanten. Daar zouden we normaal een mini cruise doen voor mijn verjaardag. Dan weet je oké, ik had nu daar kunnen zitten en zit ik hier. En kerst is gewoon, ik vind dat echt familie. Dat is een familie aangelegenheid. Dat is lichtjes, den boom ja, dat maakt mij gelukkig. Ik weet niet waarom, ik kan dat niet uitleggen. Maar dat is zo die sfeer die daar rond hangt. Dat maakt mij gewoon gelukkig. Ik moet niet zo een groot feest hebben. Dat is onnozel maar ook zo Kerstmuziek; Michael Bublé 100 keren diezelfde dag en dan meezingen en onnozel doen. En dan zit je hier; helemaal alleen. Normaal gezien zit ik dan zo in de familiesfeer of met mijn gezin. En nu zit ik hier gewoon helemaal alleen, in een kamertje. Ja, dat was moeilijk. Maar ik ben blij dat ik toch hier Kerst heb moeten meemaken en niet in Sint-Gillis. Want ze hadden ook kunnen zeggen dat ik in Sint-Gillis moest wachten omdat ik niet definitief ben maar omdat ze hun fout denk ik ergens hebben gezien, wetende dat ze wel weer een fameuze fout gemaakt hebben. Hebben ze mij naar Haren gebracht. Ze hadden iedereen gevraagd of ze wouden gaan naar Haren en iedereen moest teken maar ik werkte tot 8 uur in de keuken en er was een van de cipiers die tegen mij zei; ja morgen moet jij naar Haren dus zie maar dat je klaarstaat. Dat was ook wel freaky. Wat ik persoonlijk aan deze gevangenis beter vind is dat je u douche hebt, dus u hygiëne kunt jezelf bepalen. Daarin Sint Gillis, heb ik de eerste 3 maand, het was augustus, het was vorig jaar warm, hittegolven 35/36 graden en douchen mocht je maar één keer per week doen. Wat de hel, dus da was echt kapot gaan van de warmte in uw cel daar. Dat was erover. Dus daar ben ik al blij om, dat we onze eigen hygiëne hier hebben. TV heb ik hier ook, iedereen heeft dat, dus dat vond ik ook al wel positief. En dan ja, de badges gewoon; zelf een beetje meer vrijheid om rond te lopen, een deur opendoen. Dat is misschien heel onnozel maar gewoon uw eigen deur opendoen. Ik mocht 5 maanden geen één deur opendoen. Cipiers deden dat altijd voor u en liepen altijd met u mee. En in één keer waren we zo vrij; we mochten zelf naar de wandeling gaan met je badge. Klein beetje, dat is eigenlijk peanuts, maar het doet veel met een mens vind ik.

  • 1886 - 12 - BNA-BBOT
  • Anekdote? Het grappigste moment, ale grappigste... grappig en niet grappig eigenlijk. Er was dus iemand die 15 jaar voor moord zat en die mocht ook in de keuken beginnen. Het hoofd bij zijn delict was bijna helemaal afgesneden. Dus het was echt gruwelijk. En die mens mocht dan bij ons gewoon in de keuken met keukenmessen komen werken. Dat ik ook zoiets had van als die hier gewoon efkes een kortsluiting maakt in zijn hoofd, dat wordt hier een bloedbad, hè? En dan mocht ik samen met hem met de staking, want met de staking hebben ze maar twee personen nodig omdat het enkel spaghetti was. En dan was het ook niet betalend voor de cipiers en voor de politiepersoneel enz. En op een gegeven moment die kat, -ik heb daarstraks gezegd dat er een kat door het plafond was gezakt- dus die kat valt door het plafond. En wij kijken dus gewoon naar buiten. We kijken omhoog, da was zo een vals plafond, wij kijken omhoog en wij keken gewoon naar het buiten. Dus hij is toen op de frigo geklommen en hij zei; geef mij 5 minuten en ik ben hier gewoon buiten, buiten de gevangenis. Wij konden daar eigenlijk ontsnappen. Door op een Frigo te springen hup en dan door dat plafond waren wij direct buiten op het dak en dan konden we over één muur. Het grappigste vond ik dan… Dus waar dat gat was moesten ze geweten hebben dat die infrastructuur niet dicht gebouwd was, want dat was open. Belachelijkste vind ik gewoon dat je daar dan een luchtfoto naast hangt van de gevangenis van Sint Gillis; “u bent hier.” Ok dus hier is da gat, als we daarop springen dan zijn we op dat dak en dan moet je hier gewoon zo lopen, daar afspringen en dan zijn we op straat. Binnen hoeveel tijd gaan ze ons komen halen? Binnen een uur of twee ja daartegen zitten wij gewoon in Luxemburg. Als we het nu echt willen uithangen, we zijn hier gewoon direct weg en niemand weet niks meer van ons. Maar ja, dat is Sint Gillis blijkbaar, hé. Ik heb daar nu ook weer een anekdote over gehoord van deze week of vorige week van wat er is gebeurd in Sint Gillis. Ze hebben de verkeerde vrijgelaten. Ja, dat kan daar echt allemaal.

#1681
1885 - Exit

Interview met een gedetineerde in de gevangenis van Haren. Overheen de periode 2022-2024 is BNA-BBOT met Exit aanwezig in de gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael. In Exit creëert ... (voir plus)
Interview met een gedetineerde in de gevangenis van Haren. Overheen de periode 2022-2024 is BNA-BBOT met Exit aanwezig in de gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael. In Exit creëert BNA-BBOT een artistiek geluidsprofiel van de gevangenissen. Een participatief proces dat tot stand komt in samenwerking met gedetineerden, cipiers, directie en buurtbewoners. De gevangenissen van Sint-Gillis, Vorst en Berkendael verhuizen naar het grote gevangeniscomplex in Haren. Met Exit begeleiden we de sluiting van de drie Brusselse gevangenissen door het in kaart brengen van kleine en grote gebeurtenissen, verhalen uit het verre en recente verleden en field recordings. Veel geluiden die nu in de gevangenissen te horen zijn, zullen verloren gaan tijdens de verhuis naar en de modernisering van de gevangenis in Haren. Het doel van dit project is het creëren van een auditief archief van de drie sites, het bewaren van verhalen en geluiden en het ontsluiten ervan voor een publiek via klankinstallaties in de gevangenissen in de periode na de verhuis. De installaties zijn site specifiek en immersief en onderzoeken de akoestiek, architectuur en materialen via geluid en maken deze toegankelijk voor het brede publiek. Samenwerkingen: De Rode Antraciet, de Gemeentelijke Bibliotheek van Sint-Gillis, de Gemeentelijke Bibliotheek van Vorst, La Fonderie, BRUZZ, De Vlaamse Gemeenschap.
  • 1885 - 01 - BNA-BBOT

#1680
1883 - This is US. This is Brussels.

Koba Boratinsky, né en 1971 à Varsovie et arrivé à Londres puis à Bruxelles à l'âge de 16 ans, militant dans cette période historique pour la Pologne après la chute du rideau de fer. Il ... (voir plus)
Koba Boratinsky, né en 1971 à Varsovie et arrivé à Londres puis à Bruxelles à l'âge de 16 ans, militant dans cette période historique pour la Pologne après la chute du rideau de fer. Il vit à Forest et occupe un poste de direction à la Commission européenne. Il aime la richesse et la diversité de l'architecture historique de la ville. Les questions qu'il se pose pour l'avenir concernent la place du vélo et de la mobilité, l'égalité et la réduction du clivage entre les riches et les pauvres.
  • 1883 - 01 - BNA-BBOT
  • Koba Boratinsky, né en 1971 à Varsovie et arrivé à Londres puis à Bruxelles à l'âge de 16 ans, militant dans cette période historique pour la Pologne après la chute du rideau de fer. Il vit à Forest et occupe un poste de direction à la Commission européenne.

  • 1883 - 02 - BNA-BBOT
  • Il aime la richesse et la diversité de l'architecture historique de la ville.

  • 1883 - 03 - BNA-BBOT
  • Les questions qu'il se pose pour l'avenir concernent la place du vélo et de la mobilité, l'égalité et la réduction du clivage entre les riches et les pauvres.

#1679
1882 - This is US. This is Brussels.

Inès Amorim, née en 1995 à Porto, Portugal, venue à Bruxelles pour la première fois en 2018 pour un stage, vit à Ixelles, est ingénieure et chercheuse chez Procter & Gamble. Est également ... (voir plus)
Inès Amorim, née en 1995 à Porto, Portugal, venue à Bruxelles pour la première fois en 2018 pour un stage, vit à Ixelles, est ingénieure et chercheuse chez Procter & Gamble. Est également partie en Irlande pendant deux ans pour des raisons professionnelles et est revenue à Bruxelles. Aime la communauté portugaise de Bruxelles, l'escalade et la randonnée. Les trois questions qu'elle se posent pour l'avenir concernent le climat et la consommation, l'accessibilité financière et l'intégration des nouveaux arrivants.
  • 1882 - 01 - BNA-BBOT
  • Inès Amorim, née en 1995 à Porto, Portugal, venue à Bruxelles pour la première fois en 2018 pour un stage, vit à Ixelles, est ingénieure et chercheuse chez Procter & Gamble. Est également partie en Irlande pendant deux ans pour des raisons professionnelles et est revenue à Bruxelles.

  • 1882 - 02 - BNA-BBOT
  • Aime la communauté portugaise de Bruxelles, l'escalade et la randonnée.

  • 1882 - 03 - BNA-BBOT
  • Les trois questions qu'elle se posent pour l'avenir concernent le climat et la consommation, l'accessibilité financière et l'intégration des nouveaux arrivants.

#1678
1881 - This is US. This is Brussels.

Yohan Musu, né en 2007, vit à Watermael-Boitsfort, fréquente l'école Freinet à Genval, a des racines italiennes, allemandes et françaises. Il aime le skate et les scouts. Ses souvenirs de ... (voir plus)
Yohan Musu, né en 2007, vit à Watermael-Boitsfort, fréquente l'école Freinet à Genval, a des racines italiennes, allemandes et françaises. Il aime le skate et les scouts. Ses souvenirs de Bruxelles sont liés à ses amis et à son quartier. Les questions qu'il pose à l'avenir concernent le paysage culturel, la politique de la Belgique et ce que nous apprendrons à l'école, par exemple sur le climat et les migrations.
  • 1881 - 01 - BNA-BBOT
  • Yohan Musu, né en 2007, vit à Watermael-Boitsfort, fréquente l'école Freinet à Genval, a des racines italiennes, allemandes et françaises. Il aime le skate et les scouts.

  • 1881 - 02 - BNA-BBOT
  • Ses souvenirs de Bruxelles sont liés à ses amis et à son quartier.

  • 1881 - 03 - BNA-BBOT
  • Les questions qu'il pose à l'avenir concernent le paysage culturel, la politique de la Belgique et ce que nous apprendrons à l'école, par exemple sur le climat et les migrations.

#1677
1880 - This is US. This is Brussels.

Dalia Trusca, née en 1979 à Bucarest et à Bruxelles depuis 2006, vit à Woluwe-Saint-Lambert, travaille pour la Commission européenne, est d'origine roumaine. À Bruxelles, elle ... (voir plus)
Dalia Trusca, née en 1979 à Bucarest et à Bruxelles depuis 2006, vit à Woluwe-Saint-Lambert, travaille pour la Commission européenne, est d'origine roumaine. À Bruxelles, elle s'intéresse à la communauté européenne et internationale, y compris dans son quartier. Les trois questions posées à l'avenir concernent la démographie et les langues à Bruxelles, le climat et l'écologisation, la sécurité et le maintien de l'ordre.
  • 1880 - 01 - BNA-BBOT
  • Dalia Trusca, née en 1979 à Bucarest et à Bruxelles depuis 2006, vit à Woluwe-Saint-Lambert, travaille pour la Commission européenne, est d'origine roumaine.

  • 1880 - 02 - BNA-BBOT
  • À Bruxelles, elle s'intéresse à la communauté européenne et internationale, y compris dans son quartier.

  • 1880 - 03 - BNA-BBOT
  • Les trois questions posées à l'avenir concernent la démographie et les langues à Bruxelles, le climat et l'écologisation, la sécurité et le maintien de l'ordre.

ajouté aux favoris !
info track
favoris
S